Σάββατο

ΜΠΟΡΟΥΜΕ..Η διαφορετικότητα δεν είναι εμπόδιο συνύπαρξης..

Στις 11 Ιουνίου μια μικρή μουσικοκινητική παράσταση θα γίνει στην αυλή του Ειδικού Σχολείου και 1-5ου Δ.Σ.Αλεξάνδρειας..Θα μου πείτε "ε ,και?Γιορτές λήξης του σχολικού έτους γίνονται παντού εκείνη την εβδομάδα" ΝΑΙ έχετε απόλυτο δίκιο..Μα η γιορτή τους φέτος θα ναι διαφορετική και ίσως μοναδική ..Θα ναι γεμάτη από τα χαμόγελα πολλών παιδιών και μέσα σε αυτά και  των παιδιών της τάξης μου..Βλέπετε θα μαστε και εμείς εκεί με ενεργή συμμετοχή.
 21 παιδιά και εγώ θελήσαμε να συμμετάσχουμε σε αυτή τη γιορτή λήξης και δεν μας το αρνήθηκε ούτε  ο Διευθυντής  του ειδικού κ.Θ.Χαλαστάνης αλλά  ούτε και οι συνάδελφοι μου  που αγκάλιασαν τους μαθητές μου και δέχτηκαν να μπούμε στην παρέα τους....40 παιδιά λοιπόν ,διαφορετικά μεταξύ τους θα συνυπάρξουν..40 παιδιά θα αποδείξουν ότι η διαφορετικότητα είναι στο μυαλό μας..40 ΠΑΙΔΙΑ θα δείξουν πως μπορούν να κάνουμε μικρά θαύματα,να δουλέψουμε ,να δημιουργήσουμε αρκεί να υπάρχει θέληση..40 παιδιά θα δείξουν πως ξέρουν να χαμογελούν ,να διασκεδάζουν και να ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο.
Όλα ξεκίνησαν όταν  κάποια στιγμή δειλά ρώτησα το διευθυντή του σχολείου αν θα ήθελαν να προσπαθήσουμε να κάνουμε  μια γιορτή μαζί..Κοινή..Η αλήθεια είναι ότι δεν φοβόμουν μήπως μου αρνηθούν την πρόταση σαν πρόταση αλλά φοβόμουν πως θα ταν δύσκολο ξαφνικά να μπούνε στον κόσμο των παιδιών του Ειδικού Σχολείου ξαφνικά 22 νέα παιδιά και μήπως χαλάσει το πρόγραμμά τους..Βλέπεις αυτό που σέβεσαι  πάνω από όλα είναι τα παιδιά και οι ρυθμοί τους και με τίποτα δεν θα το διακινδυνεύαμε αυτό..Από τη δική μου πλευρά σαν δασκάλα των μαθητών και μαθητριών του Ε2 ούτε μια στιγμή δεν υπήρξε ενδοιασμός για το πως θα αντιδράσουν τα παιδιά μου σε μια γιορτή στην οποία θα συμμετείχαν καθώς μια σκηνή που έμεινε στο μυαλό μου ήταν αυτή που με έσπρωξε στην πρόταση.. Ήταν την Τσικνοπέμπτη όταν παρατήρησα πως  μαθητές και  μαθήτριές μου "ανακατεύτηκαν" με τα παιδιά του Ειδικού και διασκέδαζαν με την Κυριακή,τη Δώρα,το Βαλάντη,το Βασίλη,το Σταύρο,τον Κωνσταντίνο,τη Θοδώρα  και τα άλλα παιδιά..Και δεν διέκρινα οίκτο αλλά διέκρινα πραγματικά ενδιαφέρον και χαμόγελα..Πιο ωραίο συναίσθημα δεν είχα νιώσει..Και δεν θα το κρύψω ένιωθα περηφάνια για αυτά τα 11χρονα παιδιά που αντί να τρέχουν και να χορεύουν στο προαύλιο κρατούσαν από το χεράκι τα παιδιά αυτά και χόρευαν..Τι άλλο να θέλω σαν άνθρωπος πρώτα και μετά σαν εκπαιδευτικός εκείνη τη στιγμή?
Αλλά ο φόβος ήταν μόνο στο μυαλό μου..Η πρότασή μου όχι μόνο δεν απορρίφθηκε αλλά ήταν και κάτι που ήθελαν και οι ίδιοι κάποτε να το δουν να γίνεται..Και γίνεται φέτος..
Ετοιμάστηκε το θεατρικό σενάριο σε συνεργασία με τις/τους  εκπαιδευτικούς του ειδικού σχολείου -καθώς η κάθε μία/ένας ήξερε τα ταλέντα των μαθητών και τις δυνατότητες τους- ,βρήκαμε με τις γυμνάστριες τα μουσικά  κομμάτια ,προσθέσαμε κομμάτια που προτάθηκαν από τους/τις συναδέλφους/σες του ειδικού σχολείου και ήρθε η στιγμή να γνωριστούν τα παιδιά..
Στην αρχή όλα ήταν κουμπωμένα και καθισμένα το κάθε παιδί με παιδί της τάξης του...Ίδια αντίδραση από όλα τα παιδιά.Η αμηχανία ήταν κυρίαρχη σε όλα τα προσωπάκια .Και στα 40.Να πω την αλήθεια αυτό με άγχωσε και όχι μόνο εμέν..Και αν δεν τα καταφέρναμε?Και όμως οι συνάδελφοι του ειδικού πρότειναν κάποιες δραστηριότητες και αυτό ήταν.Στην αρχή είπαν όλα τα παιδιά το όνομά τους,μετά τους ζήτησε η Βάσω να πουν τι τους αρέσει να παίζουν τις ελεύθερες ώρες τους ,ακολούθησε ένα παιχνίδι που λατρεύουν τα παιδιά .τα αγαλματάκια. και στο τέλος ζωγράφισαν όλα μαζί σε χαρτί του μέτρου..Βέβαια όταν ξεκίνησε το θεατρικό υπήρξε μια σχετική ανακατωσούρα αλλά ήταν για μια μέρα.Μόνο εκείνη την πρώτη μέρα..
Από εκεί και πέρα κάθε πρόβα μας πια είναι παιχνίδι..Τα παιδιά παίζουν μαζί,τραγουδάνε,συμμετέχουν χορεύουν χειροκροτούν και πάνω από όλα ΧΑΜΟΓΕΛΑΝΕ όλα με το ίδιο χαμόγελο..Δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό στο γέλιο και στον ενθουσιασμό τους,δεν υπάρχει τίποτα διαφορετικό στον τρόπο που όλα μαζί μοιράζονται το χρόνο..Πραγματικά σε κάθε πρόβα βγαίνει από όλων μας τα χείλη ένα χαμόγελο και μια ικανοποίηση για το χαμόγελο και τη συνύπαρξη των παιδιών..4 μέρες χρειάστηκαν ,4 μέρες πρόβες για να σπάσει ο πάγος ,να συνεργαστούν,να συνυπάρξουν..4 ΜΈΡΕΣ ΜΟΝΟ για να δούμε πως το κάθε παιδί είναι παιδί που γελάει,παίζει ,τραγουδάει,,4 μέρες και το σύνδρομο DOWN ,η νοητική υστέρηση,η παραπληγία, φάνηκε  πως στα μάτια  των ενηλίκων είναι ένα εμπόδιο μα δεν είναι ,από ότι αποδεικνύεται, στα μάτια των παιδιών..Και κάθε φορά στο τέλος της πρόβας γίνεται αυτό που μας γεμίζει χαρά..Τα μικρούτσικα του νηπιαγωγείου ορμούν στην αγκαλιά των μαθητών μου ,οι μεγάλοι μαθητές του ειδικού όπως η Χριστίνα περιμένει τη φίλη της την Κωνσταντίνα να συζητήσουν και πάντα η ίδια ερώτηση από όλα τα παιδιά."Να κάνουμε άλλη μια πρόβα?Γιατί φεύγουμε τώρα..Καλά περνάμε κυρία..Είναι γλύκες τα μικρά."..Και πάντα η ίδια υπόσχεση..Του χρόνου αυτό που ξεκινήσαμε φέτος θα συνεχιστεί..Θα συνυπάρχουμε σε κάθε ευκαιρία που μπορούμε..
Η μικρή γιορτή λήξης θα γίνει στις 11 Ιουνίου όπως σας είπα..Αλλά εμείς νιώθουμε πως είναι η αρχή για ό,τι θα επακολουθήσει..Όχι γιορτή λήξης αλλά γιορτή έναρξης μιας νέας εποχής που θα σέβεται και θα συνυπάρχει με το διαφορετικό..Και με τέτοιους μαθητές και μαθήτριες είμαι σίγουρη ότι αυτό θα ναι μόνο ο σπόρος..Όπως είπε και μια μαθήτριά μου.." Η μεγαλύτερη σοδειά και τα μεγαλύτερα δέντρα γίνονται από ένα σακουλάκι σπόρους"


Παρασκευή

Tο κανάλι μας "ΠΑΙΔΕΙΑ ΤV"σε δοκιμαστική περίοδο.

Ξέρουμε ότι η απόπειρά μας για το ανέβασμα εκπομπών είναι φτωχή ακόμα μα προσπαθούμε..Αυτό τον καιρό ανεβάζουμε μόνο βιντεάκια από δραστηριότητες που κάνουμε μέσα στην τάξη..Ετοιμάζουμε όμως για τη νέα χρονιά εκπομπές με συνεντεύξεις,γιορτές,εκπομπή τέχνης με αναφορές σε Έλληνες γλύπτες και ζωγράφους κλπ.Βλέπετε θέλουμε πραγματικά να συνεισφέρουμε εποικοδομητικά  στην γνώση αλλά μία εκπομπή ,ένα ντοκιμαντέρ, με τα μέσα και το χρόνο που διαθέτουμε είναι χρονοβόρο και δύσκολο.Θα προσπαθήσουμε όμως.
Θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς που μας χάρισαν την κάμερα και η οποία πραγματικά αποδείχθηκε χρήσιμο εργαλείο στην εκπαιδευτική  πράξη.
Ειλικρινά θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο τη νέα σχολική χρονιά και να δώσουμε όσες περισσότερες επιμορφωτικές εκπομπές μπορούμε και ακόμα καλύτερα επεξεργασμένες..
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.


Μουσική και ζωγραφίζω για την Ελλάδα..

Πριν λίγο καιρό επιλέγοντας τα μουσικά κομμάτια για την γιορτή που θα κάνει το Ειδικό σχολείο Αλεξάνδρειας στην οποία συμμετέχουμε σαν τάξη θέλοντας να κλείσουμε τη φετινή χρονιά μας που ήταν αφιερωμένη στα ΑμΕΑ με αυτόν τον τρόπο,έπεσα πάνω στο συρτάκι του Μίκη Θεοδωράκη από την ταινία Ζορμπάς ..Έτσι πήρα το κομμάτι και  το έβαλα στους μικρούς μαθητές μου..Ηθελα να ζωγραφίσουν τι σημαίνει για αυτούς Ελλάδα..Στο τέλος μάζεψα τόσο ήλιο και φως ,χρώματα και θάλασσα που κατάλαβα ότι για όλα τα παιδιά η Ελλάδα είναι αυτά ΑΚΡΙΒΏΣ.Χρώματα,φως και ήλιος.Βέβαια στο τέλος καταλήξαμε να ...χορεύουμε συρτάκι στην τάξη αλλά πραγματικά ο ήχος από το συρτάκι του Μίκη Θεοδωράκη Ζορμπά είναι μοναδικός.Ποιος δεν θα ξεσηκωνοταν?.Παρακολουθήστε το βιντεάκι μας που ανε΄βηκε στο "ΠΑΙΔΕΙΑ ΤV" το κανάλι των μαθητών μου..

Τρίτη

Η ταινία μας στη μεγάλη οθόνη.


Γονείς στην πρεμιέρα.
Η αλήθεια είναι ότι αυτό τον καιρό λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων μου  δεν μπαίνω πολύ στο blog μου ..Έχουν γίνει
όμως σημαντικές δραστηριότητες από την τάξη μου όλον αυτόν τον καιρό από τον Απρίλιο μέχρι σήμερα και αυτές θα σας παρουσιάζω σιγά σιγά.
Στις 13 Μαϊου  είδαμε την πρώτη προβολή της ταινίας μας ..Μαζί μας οι γονείς των μαθητών μου ,οι μαθητές μου ,και παρέα μας το ειδικό σχολείο Νάουσσας ,το εργαστήρι των  ΑμΕΑ "ΥΦΑΔΙ"τ Νάουσσας,καθώς και το 9ο Δ.Σ Ναουσσας..
Πριν την προβολή της και για να κλείσει το πρόγραμμα που είχε ετοιμάσει το NIFF για εμάς  παρακολουθήσαμε 2 βραβευμένες ταινίες .Μία animation η οποία είχε γίνει με τη συμμετοχή του ΟΗΕ και της Δημοκρατίας της Μοζαμβίκης και αφορούσε το περιβάλλον και την διαχείριση του νερού(τα παιδιά τη λάτρεψαν ) και μία ρώσικη ταινία που μετέφερε τα παιδιά στις στέπες της Σιβηρίας και είδαν έναν πολιτισμό διαφορετικό από τον δικό μας τον ευρωπαϊκό καθώς και συνθήκες ζωής που καμία σχέση δεν έχουν με τις δικές μας.
Αμέσως μετά ξεκίνησε η ταινία.Τα παιδιά βουβά..Άφωνα και συγκινημένα ..Το ίδιο και οι γονείς  που δάκρυσαν κρυφά για να μην τους δουν τα παιδιά τους αλλά και εγώ η ίδια μαζί με τη συνάδελφο Δήμητρα Χορόζη η οποία μας συνόδεψε και υποδυόταν στην μικρού μήκους ταινία μας  τη δασκάλα των παιδιών  .Δεν είναι λίγο να βλέπουμε  το αποτέλεσμα των κόπων μας  να αποδίδει..Ένα αποτέλεσμα που σίγουρα θα ταν πολύ διαφορετικό αν δεν είχαμε το ΝΙFF σαν παραγωγό της ταινίας μας και τον σκηνοθέτη Γιάννη Λιόλιο να έχει αναλάβει όλη την ταινία ,από τη σκηνοθεσία μέχρι το
μοντάζ,τον ήχο,κλπ.
από το τέλος της ταινίας 
Το πιο συγκινητικό κομμάτι της μέρας ήταν λίγο  μετά το τέλος της ταινίας,όταν τα παιδιά του ειδικού σχολείου ,ο κ.Κουτσηπασόπουλος(ΑμΕΑ  και ο ίδιος που ήρθε από την Αλεξάνδρεια για να τη δει  καθώς τα  μέλη από το ΥΦΑΔΙ έδιναν συγχαρητήρια σε αυτά τα 11χρονα παιδιά για την ευαισθητοποίησή τους απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος ΑμΕΑ που μετακινείται στην πόλη και στην περίπτωση της ταινίας μας με αναπηρικό αμαξίδιο (τόσο σε ψυχολογικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο μετακίνησης) αλλά και για το ότι  μια παιδική-μαθητική ταινία καταφέρνει να περάσει με απλό τρόπο ένα μήνυμα προς όλους αποδεικνύοντας ότι "Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ" είναι στο χέρι μας.
Μετά το τέλος της ταινίας γονείς παιδιά και τα μέλη του ΝΙFF(o σκηνοθέτης μας ,ο ηχολήπτης μας,η υπεύθυνη του τμήματος "παιδί και κινηματογράφος" κ.α )πήγαμε στον Άγιο Νικολάο Νάουσας  και συζητήσαμε τόσο για τις εντυπώσεις μας από την ταινία,βάλαμε τη συνεργασία μας με το ΝΙFF σε άλλη βάση (την οποία θα συζητήσουμε σε λίγο καιρό )και στο τέλος με τους γονείς συμφωνήσαμε σε κοινές δράσεις που θα κάνουμε την επόμενη χρονιά με τη συμμετοχή όλων μας..
  Η μέρα μας τελείωσε με τις ωραιότερες εντυπώσεις και με μεγάλη συγκίνηση   για ό.τι κάναμε..
Μπορεί επειδή είναι δικό μας κομμάτι,επειδή έβαλαν τα παιδιά την ψυχούλα τους μέσα σε αυτή την ταινία που ούτε μαθητική μπορείς να την πεις ούτε επαγγελματική καθώς το καστ των "ηθοποιών" ήταν όλοι  μαθητές μιας τάξης   (δεν πέρασαν από κάστινγκ που είναι απαραίτητο σε μια ταινία) ,επειδή ήταν η πρώτη φορά μας σε μια επαγγελματική συνεργασία,  να μην είμαστε αντικειμενικοί στην κρίση μας  και η ταινία μας (αναφέρομαι στο σενάριο και όχι στο κινηματογραφικο κομμάτι που είναι άψογο) να μην είναι αυτό που εμείς θεωρούμε "πραγματικά υπέροχη "και έτσι αυτό που  περιμένουν πολλοί να δουν όταν θα παρουσιαστεί στο φεστιβάλ τον ερχόμενο Σεπτέμβριο να μην τους ενθουσιάσει..Αλλά θα πρέπει να θυμόμαστε πως μιλάμε για μαθητές ,για παιδιά που ήθελαν να περάσουν ένα μήνυμα και το πέρασαν με τον δικό τους,ολόδικό τους  τρόπο..Και μόνο για αυτό τους αξίζει ένα μπράβο..
Η αφίσα της ταινίας "¨Η ΕΠΌΜΕΝΗ ΜΕΡΑ"

"Οι τρελοί"που άλλαξαν τον κόσμο

Αναδημοσιεύω από ένα blog που παρακολουθώ μια ανάρτηση που πιστεύω  έχει αρκετό ενδιαφέρον...Αναφέρετε στις ιδιοφυίες που έχουν δημιουργική φαντασία..Είπαμε ότι η φαντασία είναι αυτή που μπορέι να δημιουργήσει τα πιο σημαντικά επιτεύγματα του ανθρώπου..(συνέχεια)

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...