Σήμερα θα κάνω μια ανάρτηση διαφορετική..Θα αναφερθώ στο τι πιστεύω
και ποιος θεωρώ ότι είναι ο ρόλος του/της σημερινού/νής δασκάλου/ας στα
σχολεία μας..'Ενα μικρό αφιέρωμα σε όλους εμάς που πολλές φορές και κάτω
από αντίξοες συνθήκες εργασίας κάνουμε το καλύτερο για τους μαθητές
μας..
Ο/η σημερινός/η δάσκαλος/α είναι πολύ διαφορετικός/ή από το δάσκαλο/α της παραδοσιακής διδασκαλίας.
Ο/η
δάσκαλος/α των περασμένων δεκαετιών εστιαζόταν στην ύλη του
βιβλίου,περιοριζόταν μόνο σε αυτή και προέτρεπε τα παιδιά να διαβάζουν
μόνο εγκυκλοπαίδειες ή λογοτεχνικά βιβλία..Δεν άφηνε την αυτενέργεια του
παιδιού να αναπτυχθεί..Οτιδήποτε προερχόταν από βιβλία ήταν αποδεκτό μα
όποια άποψη προερχόταν από την προσωπική πλευρά ενός μαθητή όσο
τεκμηριωμένη και αν ήταν δεν ήταν αποδεκτή και σε πολλές περιπτώσεις την
αποδοκίμαζε ενώπιον των συμμαθητών/τριών του μαθητή/τριας.
Όποιος/α
δεν ήταν καλός/ή στην "παπαγαλία"δεν έπαιρνε "΄Αριστα" ενώ τα μαθήματα
ακολουθούσαν τα κεφάλαια που δίνονταν χωρίς απόκλιση..Όσο για
συζητήσεις πάνω θέματα που δεν αφορούσαν την ύλη και δεν
περιλαμβάνονταν ήταν αδιανόητο να γίνουν ..Το μάθημα ξεκινούσε με τον
έλεγχο των μαθητών που σήκωνε ο/η δάσκαλος/α στον πίνακα και τελείωνε με
τον ίδιο δάσκαλο/α να παραδίδει σχεδόν αυτούσια την ύλη του
μαθήματος..Ευτυχώς αυτός ο/η δάσκαλος/α δεν υπάρχει πια..
Ο/η
σημερινός εκπαιδευτικός "παίζει" στη τάξη।Συνηθίζει τους μαθητές του σε
γενικεύσεις ,αφήνει περισσότερο χρόνο για λύση των αποριών των
μαθητών/τριών του/της για ελεύθερη έκφραση των ιδεών και εποικοδομητικής
κριτικής και γενικότερα προωθεί κάθε συζήτηση που πιστεύει ότι
κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών.Ποτέ ο δάσκαλος δεν αποθαρρύνει
τους μαθητες/τριές του αντίθετα τους δίνει την αφορμή να παίζουν με
ιδέες και υλικά δημιουργώντας ένα κλίμα φιλικό από όπου λείπει η
κοροϊδία και η επίκριση ,το ντρόπιασμα και η ειρωνεία.
Ποτέ δεν
απορρίπτονται εργασίες που είναι προσωπικές δημιουργίες του κάθε
παιδιού παρα μόνο κρίνονται ως προς τα εκφραστικά και νοηματικά
λάθη..Κινητήρια δύναμη της Δημιουργικότητας είναι το ΠΑΘΟΣ που εμπνέει
ο/η δάσκαλος/α στους μαθητές του/της. Η κάθαρση και η αυτοεπιβεβαίωση
άλλωστε του έργου του/της έρχεται όταν οι μαθητές φεύγουν από το ανιαρό
και μονότονο επίπεδο μάθησης και ανεβαίνουν στο επίπεδο της
δημιουργικής εργασίας ,εκεί που κυριαρχεί το στοιχείο της
αυθεντικότητας. Ο/η δάσκαλος/α έπαψε πια να είναι προμηθευτής γνώσης
αλλά καθοδηγεί τα παιδιά στο πως να ψάχνουν να ερευνούν να κρίνουν,να
παίρνουν αποφάσεις ,να δημιουργούν..
Χαίρομαι που έχω
την ευκαιρία να εργαστώ έτσι ..Που μπορώ να καθοδηγώ τους μαθητές μου να
δημιουργούν μόνοι τους τη γνώση μέσα από δικές τους εργασίες και που
μπορώ να είμαι εκεί απλά και μόνο σαν συνεργάτης και υποστηρικτικό
μέλος της κάθε ομάδας..Χαίρομαι που τους ανοίγω τους ορίζοντές τους και
εκείνα αξιοποιούν δημιουργικά ό,τι παίρνουν.ότι διδάσκονται ..Νιώθω
υπέροχα που μπορώ να τα αφήσω να κρίνουν, να πουν την άποψή τους να
διαφωνήσω μαζί τους και να διαφωνήσουν και εκείνα μαζί μου σε ένα κλίμα
εμπιστοσύνης που για τα παιδιά μεταφράζεται στο ότι" ό,τι πω με λογικά
επιχειρήματα δεν θα κριθεί αρνητικά ".Χαίρομαι που τα παιδιά μου με
σπρώχνουν συνεχώς σε νέα μονοπάτια διδασκαλίας και αγωγής γιατί μπορώ να
μαι εκεί και να τα βοηθήσω να προχωρήσουν και αυτά.....
Είναι
πολύ σημαντικό για μένα να βλέπω τους μαθητές μου και τις μαθήτριές μου
να δείχνουν έντονη περιέργεια για ό,τι συμβαίνει γύρω τους,να μου θέτουν
πολλές και ποικίλες απορίες,να συγκρούονται -αν και δωδεκάχρονα παιδιά
και αυτό είναι το εκπληκτικό- με την παραδοσιακή τάξη πραγμάτων και
πολλές φορές να την αμφισβητούν,να προσπαθούν να επιλύσουν προβληματικές
καταστάσεις χρησιμοποιώντας όχι μόνο το παιδικό τους μυαλό αλλά και
δεδομένα που έχουν αποθηκευτεί στη μνήμη τους από όσα ακούν βλέπουν και
έχουν επεξεργαστεί μόνα τους καταλήγοντας σε ένα συμπέρασμα.
Περιμένω
τη στιγμή που θα μας πουν ότι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι δάσκαλοι το
μάθημά μας ελεύθερα κάνοντας όσο πιο πολλές δραστηριότητες μπορούμε
εντός και εκτός σχολείου..
Ναι ονειρεύομαι ένα σχολείο με παιδιά
ευαισθητοποιημένα απέναντι στο συνάνθρωπό τους και στον κόσμο του τα
περιβάλλει ,με δράσεις που θα γίνονται ομαδικά από όλο το σχολείο με τη
συμμετοχή των παιδιών ,που θα μοιράζονται αυτή τη γνώση και τα Project
τους με άλλα σχολεία και την κοινωνία..Ένα σχολείο που ο δάσκαλος ναι
μεν θα έχει συγκεκριμένους στόχους διδακτικούς και παιδαγωγικούς αλλά
θα μπορεί να τους διδάξει μέσα από περισσότερες διαθεματικές εργασίες
εμπλέκοντας περισσότερο το ενεργειακό δυναμικό της τάξης του και δεν θα
έχει το άγχος του "να βγάλω την ύλη" αλλά η ύλη να βγαίνει μέσα από
ξεκούραστη και εποικοδομητική μάθηση .Διδακτέα ύλη που θα προέρχεται
είτε από τράπεζα θεμάτων είτε από άλλες πηγές..Σημαντική πηγή όμως
θεματικής ενότητας θα είναι πάντα για μένα τα ίδια τα παιδιά..Τα παιδιά
είναι πηγή έμπνευσης μέσα στην τάξη..Έχουν τόσα πολλά να πουν και τόσες
απορίες που η κάθε μια μπορεί από μόνη της να γίνει μάθημα που θα
περιλαμβάνει πολλά γνωστικά πεδία .
Θα κλείσω μέ κάτι
που διάβασα πριν λίγο καιρό.."Δεν είμαι από τους δασκάλους που γνωρίσατε
μέχρι τούδε.Θέλω να γίνω φίλος σας ,όχι τύραννος,να σας φανώ χρήσιμος
και όχι να σας κάμω δειλούς και ταπεινούς.Να με σέβεστε και να με
αγαπάτε και όχι να με φοβόσαστε και να με τρέμετε.Έως χθες ήμουν και γω
μαθητής και δεν επιθυμώ να με μισήσετε όπως μίσησα εγώ πολλούς απο τους
δασκάλους μου.Δεν θα απαιτώ να μαθαίνετε μεγάλα πράγματα τα οποία να
μην αφήνουν καιρό να παίζετε όπως απαιτεί η ηλικία σας ,αλλά τα λίγα
αυτά εννοώ και θέλω να τα μαθαίνετε καλά..Φρονώ ότι με το γλυκύ θα
κάμωμεν καλύτερα την εργασία μας ενώ οι άλλοι νομίζουν καλύτερον το ξύλο
και την ύβριν...".Κονδυλάκης
