Ξεκινήσαμε κατά τις 9:30 από το σχολείο..Η Έφη Αντωνιάδου ,η υπεύθυνη των καινοτόμων προγραμμάτων στην Διεύθυνση Ημαθίας μας περίμενε στο αρχοντικό Σαράφογλου -που ευελπιστούμε να γίνει λαογραφικό μουσείο,στολίδι για την πόλη μας-και μας ξενάγησε ..Μας μίλησε για το αρχοντικό,για τους χώρους για την ιστορία του και μετά?Μετά ξεκίνησε το ταξίδι..Εκεί στα σκαλοπάτια μέσα από το ιστορικό βιβλίο "Έγκλημα στο Τσιζ Χαμάμ"που παρά τον τίτλο του δεν είναι τα στοιχεία ενός εγκλήματος που κυριαρχούν αλλά περιέχει πολλές και εκατοντάδες πληροφορίες για την πόλη,(η πλοκή του διαδραματίζεται στα στενά της περίπου στο 1870) ξεκίνησε το παρελθόν να ξετυλίγεται μπροστά μας..Τα παιδιά σιωπηλά ακούν..Λίγες σειρές από το βιβλίο και τα περισσότερα να φωνάζουν"διαβάστε και άλλο κυρία..Είναι ωραίο κυρία..Υπέροχο..Γιατί η πόλη έχασε την ομορφιά της ,το παραδοσιακό της χρώμα" ? Η μία ερώτηση να πέφτει μετά την άλλη...Και μεις (εγώ και η Ολυμπία η δασκάλα του Ε3 να απαντάμε σε κάθε απορία τους..Η περιήγηση τελείωσε εκεί και μετά η πόρτα έκλεισε βαριά πίσω μας..Από την ηρεμία και την απόλυτη χαλάρωση ,στη φασαρία ,στη βαβούρα της πόλης..
Από εκεί περάσαμε τα λουτρά και κατευθυνθήκαμε στο φρούριο και στο στενό δρομάκι (μονοπάτι) της βασίλισσας Βεργίνας της Παλαιολογίνας και από εκεί κατεβήκαμε στον Τριπόταμο.Αμέσως μετά το γεφυράκι,βρεθήκαμε στο Αρχοντικό Αναστασίου που κάποτε ήταν το σπίτι του ραβίνου και τώρα πια στεγάζει τα αρχεία του κράτους.Ζητήσαμε να μας ενημερώσουν και η αρχειοθέτρια της υπηρεσίας η κ.Τζαβέλα Ελένη περιήγησε τα παιδιά στο χώρο των αρχείων ανά ομάδες και τους ενημέρωσε για την ταξινόμηση και τη σημασία των αρχείων στην ιστορία ενός τόπου.Εκεί στον περίβολο ζήτησα από τα παιδιά κάποια στιγμή να σταματήσουν να μιλάνε μεταξύ τους και να αφουγκραστούν τους ήχους..Μαγεύτηκαν..Το ποτάμι,το θρόισμα των φύλων,το τραγούδι των τζιτζικιών ξεχώρισαν ..¨Δεν ακούμε τα αυτοκίνητα κυρία"ψέλλισε μια μαθήτρια..Και είχε δίκιο..το ποτάμι σκέπαζε κάθε ξένο ήχο που δεν ταίριαζε στο χώρο..
Συνεχίσαμε το ταξίδι μας..Ανεβήκαμε στο μικρό χώρο μπροστά στη συναγωγή..Εκεί άρχισε άλλο ένα ταξίδι στο χτες..Μιλήσαμε για τις κλειστές συνοικίες της πόλης,για τα στενά δρομάκια,για τα μονοπάτια που κατέβαιναν στην πόλη,για τους Ισραηλίτες της περιοχής,για το πως ο Μητροπολίτης Βέροιας διέσωσε τα κειμήλια της Συναγωγής όταν του τα παρέδωσε .Τη συναγωγή δεν την είχαμε στο πρόγραμμα και όταν ήρθαν και μας ενημέρωσαν ότι θα έιναι για λίγο ανοιχτή(δεν ανοίγει παρα μόνο με συνεννόηση και συνήθως για επισκέπτες απότο Ισραήλ)εγώ προσωπικά χάρηκα για΄τι τα παιδιά θα έιχαν κερδίσει μια εικόνα ακόμα..Του να βλέπεις από κοντά και όχι μόνο από φωτογραφίες ,τους ναούς και τους χώρους λατρείας άλλων θρησκειών..Δεν είναι και έυκολο αυτό..Ο κύριος Μπακόλας ,που είναι ο φύλακας της συναγωγής μας μίλησε για το κτίριο και την ιστορία του,για τις ιστορικές γιορτές αλλά και για τη μοναδική θρηδλευτική γορτή που έχουν το ΓΙΟΜ ΚΙΠΟΥΡ και εξήγησε στα παιδιά που σταματάει ο Ιουδαϊσμός και πως ξεκίνησε ο Χριστιανισμός..Τα παιδιά είδαν από κοντά την ισραηλίτικη γραφή και φυσικά την αναπαράσταση του ναού του Σολομώντος που κοσμεί την Συναγωγή ..Έμειναν κατενθουσιασμένα και ευχαρίστησαν για την ξενάγηση και την ιστορία που έμαθαν αφήνοντας μάλιστα ευχαριστήριο και στο βιβλίο που έχουν στην πόρτα για τους επισκέπτες.. Η περιήγηση στην πόλη είχε και άλλες επισκέψεις και φυσικά ακόμα περισσότερα στοιχεία να μελετήσουμε να συζητήσουμε,αλλά τα παιδιά δεν άντεχαν άλλο..Ήδη είχαμε κλείσει 3 ώρες περπάτημα..Έτσι πήγαμε στο κέντρο που βρίσκεται δίπλα στο ποτάμι,"ΝΕΑ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΑ"παρήγγειλαν πορτοκαλάδες και σοκολάτες και ζήτησα να ζωγραφίσουν στα μπλοκ που είχαν φέρει μαζί τους, να ζωγραφίζουν όσα τους έκαναν εντύπωση..Όταν κάποια στιγμή τους ρώτησα τι μαθήματα κάναμε σήμερα μέσα στη βόλτα μας ,οι φωνές αντήχησαν στις όχθες. του Τριπόταμου..."Ιστορία,αρχιτεκτονική,μαθηματικά ,Λογοτεχνία,εικαστικά,κοινωνική και πολιτική αγωγή,θρησκευτικά κυρία "φώναζαν..
Ξεκινήσαμε για επιστροφή στο σχολείο..Εκείνα χαρούμενα τιτιβίζοντας στο δρόμο και φωνάζοντας "κυρία να το ξανακάνουμε..Είναι τέλειο το μάθημα χωρίς βιβλίο με τόσες εικόνες που είδαμε "και εγώ να χαμογελάω γιατί απλά πέτυχε αυτό που ήθελα και ευχόμουν..Είδαν την πόλη τους με άλλα μάτια μέσα από την ιστορία της,και κατάλαβαν ότι μια βόλτα πραγματικά μπορεί να συνδυαστεί με ξενάγηση και έτσι να μετατραπεί σε μάθημα χωρίς βιβλίο..Αρκεί να προσέχουν ,να ακούν, να αφουγκράζονται.. Η βόλτα μας δεν τελείωσε ακόμα..Άλλη μια μέρα θα χρειαστούμε και ελπίζω να είμαστε για άλλη μια φορά τυχεροί να ανοίξουν πόρτες που είναι κλειστές γιατί πίσω από αυτές κρύβεται η επαφή με το παρελθόν..
