ΤΟ φαινόμενο της παιδικής και εφηβικής επιθετικότητας απασχολεί συχνά τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.Μια μάστιγα που "χτύπησε" πάλι παιδιά και τα έχει μετατρέψει σε θύτες και θύματα.Βία,απειλές ,επιθετική συμπεριφορά όλο και περισσότερο αποκαλύπτονται όχι μόνο σε σχολικές μονάδες (κυρίως Γυμνασίων και Λυκείων)αλλά και σε γειτονιές πόλεων μικρών και μεγάλων με τα πρωτεία δυστυχώς να τα κρατάνε οι μεγαλύτερες πόλεις και αυτό ίσως γιατί στις μικρότερες τα πράγματα είναι ακόμα σχετικά ελεγχόμενα ή γιατί ακριβώς επειδή οι κοινωνίες είναι μικρές και πιο κλειστές να μη βγαίνουν προς τα έξω(αν και είναι λίγο δύσκολο να κρυφτεί η επιθετική συμπεριφορά του θύτη και η κακοποίηση του θύματος
Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί τα παιδιά συμπεριφέρονται έτσι.Η αποκλίνουσα συμπεριφορά εμφανίζεται όχι μόνο σε παιδιά που οι γονείς τους αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα αλλά και σε παιδιά που οι γονείς είναι συνέχεια δίπλα τους και δεν τα έχουν στερήσει τίποτα.Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει τα παιδιά επιθετικά.
Θα απαντήσω απλά όπως το έζησα σαν γονέας που μεγάλωσε 3 παιδιά αλλά και σαν εκπαιδευτικός που έζησε τέτοιες καταστάσεις
Όμως πέρα από τα παιδιά θύτες υπάρχουν παιδιά θύματα και ήταν παιδιά που:
Η 6η Μάρτη έχει ορισθεί σαν Πανελλήνια μέρα κατά της επιθετικότητας..
Σχολική και μη η επιθετικότητα έχει κάνει την εμφάνισή της σε παιδιά όλων των ηλικιών.
Με την πείρα μου σαν δασκάλα και σαν γονέας 3 παιδιών ετοίμασα μια μικρή παρουσίαση σχετικά με την επιθετικότητα και τι μπορούμε να κάνουμε για να την περιορίσουμε ή να την εξαλείψουμε.Δεν περιέχει επιστημονικές συμβουλές..Απλά είναι λόγια από μια μητέρα που έχει την τύχη να είναι και δασκάλα προς άλλους γονείς που αγωνιούν για το παιδί/ά τους και δεν το/α θέλουν θύμα/τα πόσο μάλλον θύτη/ες.
Και αν έχετε χρόνο δες τε και αυτό..
Θα απαντήσω απλά όπως το έζησα σαν γονέας που μεγάλωσε 3 παιδιά αλλά και σαν εκπαιδευτικός που έζησε τέτοιες καταστάσεις
- ΑΙΤΙΕΣ:
- ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΙΔΙΑ που ειδικά αν τους επιτρέπει ο σωματότυπός τους γίνονται πολύ περισσότερο επιθετικά
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΧΩΡΟΥΣΑΝ ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥΣ και έτσι τα έμαθαν ότι μπορούν με οποιοδήποτε τρόπο να κερδίσουν αυτό που θέλουν ακόμα και κάνοντας τους γονείς τους να νιώθουν ενοχές
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΜΑΘΑΝ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ
- ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΕΡΗΜΕΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΕΠΕΙΔΗ ΗΤΑΝ ΑΠΟ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΧΩΡΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΕΝΙΩΣΑΝ ΟΤΙ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ ΣΕ Ο,ΤΙ ΤΑ ΠΛΗΓΩΣΕ
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΣΕ ΠΙΟ ΜΙΚΡΗ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ ΕΜΑΘΑΝ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΗ ΒΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΒΙΑ
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΙΩΣΑΝ ΤΗ ΒΙΑ ΣΤΟ ΣΤΕΝΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΕΜΑΘΑΝ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ.
Όμως πέρα από τα παιδιά θύτες υπάρχουν παιδιά θύματα και ήταν παιδιά που:
- ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΛΕΝΕ ΟΧΙ
- ΠΑΙΔΙΑ ΑΒΟΥΛΑ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑΝ ΟΤΙ ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΕΣ
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΑΝ ΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΥΠΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥΣ
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑΝ ΟΤΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ(Υπήρξαν παιδιά που τα μάλωναν συχνά οι γονείς τους γιατί διαφωνούσαν μαζί τους και αυτοι για να τα επαναφέρουν στην τάξη τα υπέβαλλαν σε σκληρές τιμωρίες μέχρι να μάθουν να μην αντιδρούν)
- ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ "ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ"ΤΑ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΜΟΝΩΜΕΝΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Υπήρξαν όμως και παιδιά που αντιμετώπισαν την επιθετικότητα με απλούς τρόπους όπως με μια λέξη "σταμάτα"και απέπνεεαν τέτοια σιγουριά την ώρα που την έλεγαν που σε άφηνε άφωνο.Τι έκανε αυτά τα παιδια ξεχωριστά?
- Η σιγουριά τους ότι έχουν αξία ακόμα και αν δεν ήταν "καλοί"μαθητές όπως τα θεωρούμε στο σχολείο,
- Παιδιά που οι δάσκαλοί τους αξιοποιούσαν την κάθε ικανότητα και δυνατότητά τους στην τάξη και είχαν μεταξύ τους μια σχέση βασισμένη στο σεβασμό της προσωπικότητας του κάθε παιδιού και στήριζαν με το δικό τους τρόπο τους αδύναμους και τους περιθωριοποιημένους και σιγά σιγά εντάχθηκαν στην ομάδα
- Παιδιά που στο σπίτι οι γονείς τους συζητούσαν και δεν επέβαλλαν με τη βία τις δικές τους επιλογές
- Παιδιά που οι γονείς τους τα στήριζαν χωρίς να τα υπερπροστατεύουν
- Παιδιά με αυτοεκτίμηση
- Παιδιά που είχαν μάθει να αντιμετωπίζουν άλλα παιδιά χρησιμοποιώντας τους κανόνες που πρέπει να έχει ένας διαπληκτισμός
Η 6η Μάρτη έχει ορισθεί σαν Πανελλήνια μέρα κατά της επιθετικότητας..
Σχολική και μη η επιθετικότητα έχει κάνει την εμφάνισή της σε παιδιά όλων των ηλικιών.
Με την πείρα μου σαν δασκάλα και σαν γονέας 3 παιδιών ετοίμασα μια μικρή παρουσίαση σχετικά με την επιθετικότητα και τι μπορούμε να κάνουμε για να την περιορίσουμε ή να την εξαλείψουμε.Δεν περιέχει επιστημονικές συμβουλές..Απλά είναι λόγια από μια μητέρα που έχει την τύχη να είναι και δασκάλα προς άλλους γονείς που αγωνιούν για το παιδί/ά τους και δεν το/α θέλουν θύμα/τα πόσο μάλλον θύτη/ες.
Και αν έχετε χρόνο δες τε και αυτό..