Παρόλο που έιναι ένα blog για τα παιδιά δεν μπορώ να μην αναφέρω κάτι που με στενοχώρησε και με λύπησε πολύ σήμερα..Εχει σχεση με τα επεισόδια που συνέβησαν στην πόλη μου και τα οποία έμμεσα ή άμεσα αντιμετωπισαμε - ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες μαθητές και μαθήτριες του σχολείου μας τα οποία συνόδευα εγώ- καθώς κατευθυνόμασταν στην εκκλησία του Α.Αντωνίου για τη δοξολογία..
Δεν ξερω ποιους προσήγαγαν και από ποιο σημείο της πόλης σήμερα..Ξερω μόνο ότι καθώς προσπαθουσαμε να περάσουμε την οδο Μητροπόλεως για να πάμε στη Δοξολογία, το πλήθος που ήταν αποκλεισμένο στην οδό Βικέλα προσπάθησε να κάνει εξοδο και ενώ μας είδαν δεν σταμάτησαν..Τα παιδια φοβήθηκαν όπως και γω για το τι μπορούσε να συμβεί..Δεν φοβήθηκα μήπως τα χτυπήσουν αλλά μήπως παρασυρθούν απο την "εξοδό τους"..Οι αστυνομικοί τους φώναζαν να σταματήσουν γιατί κατάλαβαν ότι φοβήθηκαμε( τα παιδιά γιατί πρώτη φορά έβλεπαν κάτι τέτοιο και γω για την ασφάλειά τους )ενώ κάποιοι άλλοι αστυνομικοί προσπαθούσαν να μας πουν να είμαστε ήρεμοι και κάποιοι μας έλεγαν να τρέξουμε μήπως σπάσει ο κλοιός και μας παρασύρουν οι διαδηλωτές,..Ευτυχώς είμασταν στην αρχή της οδου Βικέλα και τρέχοντας βγήκαμε στη Μητροπόλεως χωρίς να γυρίσουμε πίσω να δουμε τι έγινε..Από εκεί και πέρα είχα να αντιμετωπίσω τις ερωτήσεις και τις απορίες τους καθώς και το φόβο τους και το δικό μου βέβαια για το τι θα συνέβαινε στα παιδιά αν ..
Ο καθένας έχει το δικάιωμα να αντιδράει αλλά ας μην γεννάμε φόβο με τις αντιδράσεις μας..Ετσι δεν κερδίζεις αλλά χάνεις το σεβασμό για τον αγωνα σου γιατί πια δεν ειναι δίκαιος.
Πέρα από αυτά θα μου επιτρέψετενα πω ένα μπράβο στους μαθητές του ΣΤ 1 που ακολούθησαν τις οδηγίες μου και ήταν δίπλα μου κατα τη διάρκεια του περιστατικού και τα συγχαρητήρια μου για την παρουσία τους στην παρέλαση..Καλή συνέχεια παιδιά και καλή πρόοδο ..Σας ευχομαι να σηκώνετε πάντα την σημαία της πατρίδας σας αποδεικνύοντας μας ότι τα παιδιά της Ελλάδας έχουν όραμα, ελπίδα και πίστη
