Για να το πετύχω αυτό φέτος εφάρμοσα 2 παιχνίδια..Προηγήθηκε βέβαια μια συζήτηση περί των εννοιών μέσα στην τάξη αλλά το ουσιαστικό ήταν τα παιχνίδια με το στοιχείο του αιφνιδιασμού καθώς δεν ήξεραν τα ίδια τι θα κάνουν και έτσι το σασπένς ήταν φανερό.
Μετά τη συζήτησή μας λοιπόν τους ζήτησα να σηκωθούν όρθιοι και να πάνε με την πλάτη στον τοίχο..Έτσι και έγινε..Κατόπιν τους είπα να γυρίσουν στον τοίχο και να αρχίσουν να του....μιλάνε..
Στην αρχή γέλασαν και μετά με ρώτησαν γιατί..Τους ενημέρωσα ότι θα το συζητήσουμε μόλις τελειώσουν..Έτσι και έγινε..Ξεκίνησαν να μιλάνε..Κάποιοι άρχισαν από ένα σημείο και πέρα να νιώθουν άβολα ,να γυρίζουν το κεφάλι στο διπλανό τους κλπ ..
Εκεί έληξε και η δραστηριότητα..Γύρισαν στο θρανίο..Κατόπιν ξεκίνησε η συζήτηση για το πώς τους φάνηκε,πώς ένιωσαν,γιατί το έκανα..Καταλήξαμε στα εξής που ήταν και οι παιδαγωγικοί στόχοι..
-Να κατανοήσουν ότι η συζήτηση είναι πάντα αμφίδρομη και πως όταν μιλούν με ένα φίλο τους πάντα θα πρέπει να περιμένουν να τους απαντήσει.Αλλιώς απλά κάνεις μονόλογο σε έναν τοίχο..
-Ο τοίχος μόνο δεν προσβάλλεται όταν τον πληγώνεις γιατί δεν έχει αυτιά
- Ότι η επικοινωνία απαιτεί 2 ανθρώπους υπάρχουν 2 κύρια στοιχεία..Ακούς και μετά μιλάς..
Η επόμενη άσκηση ήταν η εξής.
Κατεβήκαμε στο προαύλιο και μπήκαν σε δυάδες..Πήρα την αριστερή πλευρά και ζήτησα από τους υπόλοιπους να πάνε στην άκρη..Έδεσα τα μάτια των παιδιών με τις ζακετούλες τους Τους ένωσα τα χέρια και εγώ πρώτη άρχισα να τους καθοδηγώ..Κάναμε έναν κύκλο και φυσικά ο ένας κρατούσε το χέρι του άλλου σφιχτά..Στηρίχτηκαν ο ένας στον άλλο και όλοι σε μένα..Κατά τη μικρή μας πορεία έκανα νόημα σε έναν από τους βλέποντες ΚΑΙ ΑΛΛΑΞΑΜΕ θέσεις..Ήθελα να δω αν κατάλαβαν τη διαφορά..Τα παιδιά έκαναν ακριβώς το ίδιο..Ακολούθησαν τον πρώτο...Η άσκηση κράτησε περίπου 1 λεπτό..Του ζήτησα να βγάλουν τις ζακετούλες τους και έκανα το ιδιο και με την άλλη ομάδα..Μόνο που εδώ προστέθηκε ένα ακόμα στοιχείο.Σταμάτησα τη μικρή πορεία και έλυσα τα χέρια..Τα γέλια και οι φωνές κόπηκαν και μόνο 2 προσπάθησαν να προχωρήσουν παρόλο που δεν έβλεπαν..Αμέσως ζήτησα να βγάλουν πάλι τα ζακετάκια και ανεβήκαμε στην τάξη..
Η άσκηση αυτή τους άρεσε περισσότερο από την προηγούμενη..Το εκπληκτικό ήταν ότι όταν ρώτησα για ποιο λόγο το κάναμε πήρα 3 απαντήσεις εξίσου σημαντικές..
1."ΓΙΑ ΝΑ δούμε πως κινείται ένα παιδάκι τυφλό και ότι πρέπει να το βοηθάμε(επίσης σημαντική απάντηση αλλά τη δεδομένη στιγμή δεν ήταν αυτός ο παιδαγωγικός στόχος)
2.Για να μάθουμε να μη βιαζόμαστε
3.(ΑΥΤΌΣ ήταν ο βασικός στόχος)να μάθουμε να εμπιστευόμαστε..
Πάνω σε αυτό έγινε μια ολόκληρη συζήτηση..Φάνηκε με τις μετέπειτα αντιδράσεις ότι κάπου κάτι πετύχαμε..Να εμπιστευόμαστε την ομάδα ,την τάξη μας,
και ότι
είμαστε όλοι για έναν και ένας για όλους..
Αξίζει να το δοκιμάσετε..Θα εκπλαγείτε ίσως ευχάριστα..
