Θα σας απαντήσω λοιπόν ότι : Ναι μπορεί να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο αλλά ο ένας μαθητής (και δεν μιλώ για τάξη μιλάω ότι συμβαίνει ακόμα και μέσα στο τμήμα ) δεν γνωρίζει ποιο είναι το τηλέφωνο του συμμαθητή του ή οι σχέσεις πολλές φορές είναι τεταμένες τόσο που δεν επιτρέπουν τη συνεργασία τους..Θέλαμε λοιπόν να βρεθούν τρόποι να προσπεράσουμε αυτό το εμπόδιο..Βεβαια με 40 παιδιά (2 τμήματα)είναι λίγο δύσκολο να προλάβεις το χρόνο αλλα δεν έχεις τίποτα να χάσεις..Μικρά και σταθερά βήματα χρειάζονται....
Μαζευτήκαμε λοιπόν όλοι μαζί στην άιθουσα του Ε3..Εκεί ενημέρωσα τα παδιά για το σκοπό της "επισκέψής μας " στο τμήμα τους.Έπρεπε να τους δέιξουμε ότι εκεί μέσα τις 2 επόμενες ώρες απλά θα μιλήσουμε ,θα συζητήσουμε και θα γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο..Πάνω από όλα όμως αναγκαίο ήταν και κάτι ακόμα..Έπρεπε να βοηθήσουμε τα παιδιά να μη μας δουν σαν δασκάλες τους εκείνη τη στιγμή που θα τα κρίνουν , αλλά σαν ανθρώπους που θα τα βοηθήσουν να ανοιχτουν προς τα έξω χωρίς ίχνος κριτικής απέναντί τουςΈτσι και έγινε..Μετά απο ενα πενταλεπτο περίπου για το τι σημαίνει "Συναισθήματα στον Κύκλο"κάποιος μαθητής έπρεπε να " μας συστήσει"τον εαυτό του.Εκείνο που έκανε εντύπωση σε εμένα και την Ολυμπία,ήταν η δυσκολία του να εκφραστούν για τον εαυτό τους μπροστά σε συμμαθητές τους με τους οποίους μάλιστα περνούν χρονο στα διαλείμματα αλλά και στην τάξη ..Δεν γνώριζαν πως να μας τον παρουσιάσουν και στην αρχή ήταν μπλοκαρισμένα και αμήχανα..Δίνοντας το κατάλληλο ερεθισμα δηλαδή το τι θα περιμέναμε να ακούσουμε η τάξη άρχισε να ζωντανεύει και δειλα΄δειλά αρχισαν να σηκώνονται τα χέρια των μαθητών για να πάρουν το λόγο..Το κλίμα άρχισε να ζεσταίνεται..΄Ετσι ζητήσαμε από τους μαθητές να μας πουν και για το χαρακτήρα τους αλλά και αν τα ένοχλεί κάτι στην τάξη ή κάποιος από τους συμμαθητές του με τη συμπεριφορά του..Εδώ η στιγμή ήταν λίγο περίεργη για τα παδιά αλλά άρχισαν να ανοίγονται ..Δύο θέματα κυριάρχησαν σε αυτή την πρώτη συνάντησή μας ..Το κουτσομπολιό που γίνεται πίσω από την πλάτη του καθενός και οι αρχηγικές τάσεις κάποιων μαθητών.... Συζητήσαμε για αυτα ,ακούσαμε τις απόψεις και καταλήξαμε σε κάποια βασικά για τους μαθητές σημεία..Ότι 1ον.."Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΕΝΑ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΟΠΟΤΕ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΜΕ ΄Η ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣΕΙ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΔΙΑΠΛΗΚΤΙΖΟΜΑΣΤΕ και 2 ον ότι "Ο.ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΤΟ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ Ή ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ"..
Βεβαια δεν πρόλαβαν όλα τα παιδιά να πάρουν μέρος σε αυτή τη δραστηριότητα..Αλλά οι μέρες δεν τελειωσαν ούτε και ο χρόνος μας..
Η δεύτερη δραστηριότητα ξεκίνησε με ένα χαρτί κολλημμένο στην πλάτη και ένα μολύβι..Έπρεπε να γράψουν ο ένας στην πλάτη του άλλου από ένα θετικό χαρακτηριστικό του συμμαθητή τους χωρίς ο μαθητής να ξέρει ποιος έγραψε τι...Με το χαρτί κολλημμένο στην πλάτη ήταν αδύνατο να δει ποιος σχολίασε τι..Το ίδιο κάναμε και οι δυο δασκάλες..Δεν μπορείς να καθοδηγείς τα παιδιά σε κάτι τέτοιο και συ να έισαι αμέτοχη..Μόνος περιορισμός ήταν αυτό που ανέφερα..Θέλαμε θετικά χαρακτηριστικά.Οχι γιατί φοβηθήκαμε να μη δημιουργηθούν προβλήματα από τα αρνητικά ,αλλά για να μπορέσουν οι μαθητές να βάλουν στην άκρη την εμπάθειά τους για καποιον συμμαθητή τους(αν υπήρχε) και να του αναγνωρίσουν ένα θετικό σημείο..Με αυτο τον τρόπο θα δείχναμε στα παιδιά ότι η εμπάθεια είναι αρνητικό συναίσθημα και ότι μπορούμε να βρούμε καλά χαρακτηριστικά σε ένα άτομο ακόμα και αν δεν μας ενδιαφέρει ή δεν τον θέλουμε στην παρέα μας.....Εξάλλου κανένα παιδί δεν γίνεται νταής, αδύναμος,εγωιστής αν δεν συμμετέχουν και οι άλλοι σε αυτό.'Οταν τελειώσαμε οι μαθητές και οι μαθήτριες άρχισαν να διαβάζουν τα χαρακτηριστικά που τους έγραψαν οι συμμαθητές και οι συμμαθήτριές τους (ΚΑΙ ΤΑ οποία θα τα.βάλουμε για μελλοντική χρήση στον τοίχο )και πραγματικά άλλαξε το κλίμα ανάμεσα στα παιδιά ενώ η προσπάθεια κάποιου μαθητη να πληγώσει ένα συμμαθητή του καιθώς του έγραψε αρνητικό αντί θετικό χαρακτηριστικό ,έπεσε στο κενό ..Τα παιδιά κατάλαβαν ότι παραβιάστηκε ένας από τους κανόνες -συμπερασμα στο οποίο έιχαμε καταλήξει νωρίτερα (μιλάμε στον ίδιο για ότι μας απασχολεί και δεν τον χτυπάμε πισώπλατα ή πίσω από την ανωνυμία) και σχολιάστηκε αρνητικά..Βεβαια και εδώ μαζί με την συναδέλφισσα ,καταλήξαμε σε 2 συμπεράσματα..Το ενα ότι οι μαθητές κάθε τμήματος έγραψαν στους δικούς τους συμμαθητές (και αυτό μας απεδειξε ότι τα παιδιά μπορούν να παίζουν μαζί στα διαλείμματα αλλά στην ουσία δεν γνωρίζονται) και 2ον ότι το λεξιλόγιό τους είναι πολύ φτωχό όσον αφορά τις λέξεις με τις οποίες χαρακτηρίζουμε έναν άλλο άνθρωπο οπότε κάπου μέσα στα μαθήματα της γλωσσας θα ασχοληθούμε και με λέξεις που προσδίδουν χαρακτηριστικά σε μια προσωπικότητα...
Μετά το τέλος αυτής της δίωρης μικρής σχολικής "ενδοεπικοινωνίας" καταλαβαμε ότι έχουμε πολλά ακόμα να κάνουμε σχετικά με τη δημιουργία αληθινών σχέσεων μεταξύ των παιδιών και αποφασίσαμε ότι αξίζει να το συνεχίσουμε..
