Μετά τη λήξη των μαθημάτων εκείνη τη μέρα , τα παιδιά επέστρεψαν στο σπίτι για μισή ώρα και ξαναγύρισαν πίσω στο σχολείο στις 2:30 για το γύρισμα..Η χαρα αλλά και η προσμονή ήταν στα μάτια τους και στον ..αέρα γύρω μας..Ήρθε και ο Γιάννης για την βιντεοσκόπηση και ξεκινήσαμε με το πρώτο πλάνο, εκεί στην αυλή ,κάτω από το ψιλόβροχο..Αλλά ποιος νοιαζόταν αν βρέχει?Εμείς είμασταν έτοιμοι για το γύρισμα..Θεωρούσαμε (ναι και εγώ μαζί με αυτά) ότι όλα θα είναι εύκολα..Στο κάτω κάτω ένα γύρισμα θα κάναμε..Πόσο θα έπαιρνε?Τόσες θεατρικές παραστάσεις έχουμε κάνει...Αμ δε? Και ποιος σας είπε (μάλλον ΜΑΣ είπε και ΜΟΥ είπε) ότι είναι το ίδιο και μεις το δέσαμε σκοινί κορδόνι ότι 10 λεπτά είναι η ταινία μας σε μισή, άντε μια ώρα θα τελειώναμε?
Επιτέλους ξεκινάμε..Στις θεσεις μας..Γυρίζουμε,..Ο (σκηνοθέτης -καμεραμαν μας)Γιάννης ,έχοντας ένα γρήγορο σε εναλλαγές σενάριο,προσπαθούσε να βρει τρόπο να αντιμετωπίσει το μικρο(μεγάλοοοοο) αυτό πρόβλημα..Αλλά ο καθείς στο είδος του και ο Γιάννης στο δικό του..Βρήκε τη λύση....Μια από εδω ,μια από εκεί γυρνούσε ο άνθρωπος προσπαθώντας να πάρει το καλύτερο πλάνο..Σβούρα τον καταντήσαμε.. Αλλά και εμείς ?Α!!!Σας παρακαλώ..Καναμε ότι κάνουν οι επαγγελματίες ηθοποιοί εν ώρα γυρίσματος....΄Ολα τα κάναμε και όλα τα ζήσαμε.ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ.Τι ζήσαμε?Αυτα που ακολουθουν..Κάποιες στιγμές την ώρα του γυρίσματος λέγαμε άλλα αντ΄ αλλων , γελούσαμε την ώρα ενός πλάνου και ξεκαρδιζόμασταν,προσθέταμε λέξεις που δεν υπήρχαν στην πρώτη σκηνή (εντάξει παιδιά,εγώ το έκανα αυτο) χάναμε τη σειρά και ακουγόταν συνεχώς η λέξη ¨λοιπόν "στα πλάνα τόσο που τα παιδιά και ο Γιαννης το επεσήμαναν αρκετές φορές(καλά παιδιά ..Θα πω ποιος το έκανε αυτό..Πάλι ΕΓΩ)κουνιόμασταν και αλλάζαμε θέσεις λήψης,κανα δυο, τρεις, εφτά φορες σκουντήξαμε την κάμερα που τραβούσε την οριστική σκηνη και πάρτο πάλι απ την αρχή και κανα 2 ,3φορές την ώρα της λήψης να σου που χτυπάει και το τηλεφωνο του σχολείου (καθώς το είχα στην τάξη από ένα σημείο και πέρα. )και έτρεχα εγώ μες στην καλή χαρα λες και δεν γυρνούσαμε την ταινία,να απαντήσω και ξεκαρδιζόντουσαν τα παιδιά ..Και να ταν μόνο αυτά?Από τη μια διασκεδάζαμε και από την αλλη όταν ερχόταν η ώρα να πουν τα παιδιά τις ατάκες τους τα έπιανε κρύος ιδρώτας.ΤΕΛΕΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ..διαφωνείτε?
ΟΛΑ ΟΜΩΣ τα ωραία τελειώνουν..Κατα τις 5 το απόγευμα τελείωσε το γύρισμα..Η κουβέντα των παιδιών φεύγοντας με τα μάτια βέβαια να λάμπουν ήταν:"Κούραση κυρία..Κούραση" ή "Α!! αυτά τραβάνε οι ηθοποιοί?Να μου λείπει"..Και γω μαζί με αυτά χαμογελούσα ευτυχισμένη..
ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ δεν μας νοιαζει τι θα βγει πως θα βγει ,αν προκριθουμε ή όχι..Σημασία είχε η εμπειρία..Περάσαμε ΥΠΕΡΟΧΑ..Καναμε κάτι που ίσως δεν ζήσει κανένας μαθητής μου ξανά αλλα και γω η ίδια,Μοιραστήκαμε στιγμες εκτός ωραρίου, είμασταν κάτω απο άλλη διάθεση,πιο παιχνιδιάρικη πιο χαλαρή ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΌ ΟΛΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΑΜΕ..
Θέλω να ευχαριστήσω πρώτα από όλους,τους γονείς που μας επέτρεψαν να ζήσουμε αυτή την διαφορετική εμπειρία της δημουργίας μιας ταινίας και μου έδωσαν την ευκαιρία να είμαι με τα παιδιά κάτω από άλλες συνθήκες και μετά ,για άλλη μια φορά να ευχαριστήσω τον Ουσταμπασίδη Γιάννη, ιδιοκτήτη του PHOTOCENTER στην Αλεξάνδρεια,που ήρθε στο σχολείο 2 φορές,παρακολούθησε τις πρόβες μας και μετά βιντεοσκόπησε την ταινία μας (θα κανει και το μοντάζ επίσης)ενώ είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις..Πραγματικά δεν ξέρω πως θα τα καταφέρναμε χωρίς αυτόν. Στάθηκε δίπλα μας ,καθοδήγησε τα παιδιά στο πως θα πρέπει να στήνονται στην καμερα και μας βοήθησε υπομονετικά χωρίς να παραπονεθεί ουτε για ένα δευτερόλεπτο για τις γκάφες μας και όλα αυτά τα έκανε αφιλοκερδώς και μόνο για τα παιδιά..
Οσον αφορά την ταινία μας ,θα σας πούμε πότε που και πως θα γίνει η επίσημη "πρεμιέρα¨"που θα είναι αρκετά διαφορετική από μία απλή παρουσίαση..Σας το υποσχόμαστε..
