"ΠΕΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ,ΠΕΤΑ"

2 χρόνια πέρασαν με τη μικρή μου τάξη γύρω μου..Αυριο θα καμαρώσω τα εκτάκια  μου να παρελαύνουν.Άλλη μια φορά θα σκεφτώ και θα συγκρίνω πόσο μικρά ήταν όταν τα πήρα και πόσο μεγάλωσαν και έτσι  θα καμαρώνω για τα παιδιά πουέγιναν..Μεστωμένα,μυαλωμένα,ευαισθητοποιημένα κοινωνικά ,ωριμότερα..Θα δω στο πρόσωπό τους τον κόσμο να ανοίγεται και να προσπαθούν να τον πιάσουν.
Ηταν "μωρά"(συγχωρέστε τη λέξη που χρησιμοποιώ αλλά τη λέω με τρυφερότητα.) όταν τα πήρα..Ενιωθα ότι πρέπει να τα προστατέψω μέχρι να τους μάθω να ανοίγουν τα φτερά τους.Να σκέφτονται με .."τετράγωνη λογική", όπως τους έλεγα,αλλά να βλέπουν όμως και με την καρδιά τον κόσμο γύρω τους.Και τα κατάφεραν. Ναι τα κατάφεραν
Αυριο την ώρα που θα τα καμαρώνω ,τα μάτια μου θα ναι στα μάτια τους.Στα μάτια του καθενός και της καθεμιάς τους.Για να διακρίνω το μέλλον μέσα τους να έρχεται και το μόνο που θα πω είναι:
'ΠΈΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ,ΠΕΤΑ..Πέτα ψηλά,πιάσε τα ουράνια και ζήσε..Κάθε στιγμή .κάθε όνειρό σου..Είμαι σίγουρη για σένα..Θα τα καταφέρεις..ΠΕΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ .ΠΕΤΑ"