ΟΙ γίγαντες και ο Νανος..(παραμύθι για μεγάλους και μικρούς)

 Χτες με επισκέφτηκε πάλι το φεγγαράκι για να μου πει μια ιστορία από τις πολλές που είδε στα ταξίδια του και αυτή τη φορά με μάγεψε..Μου μίλησε για κάποιο φίλο του που ζει στην άκρη του ουράνιου τόξου και τον βλέπει κάθε φορά που ο ήλιος με τη βροχή όταν κυνηγιούνται σχηματίζουν το μεγαλύτερο ουράνιο τόξο της γης..
Λοιπόν αυτή ήταν η ιστορία που μου είπε χτες το βράδυ καθισμένο πάλι στον καναπέ μου..

ΟΙ ΓΙΓΑΝΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΑΝΟΣ.
Μια φορά και έναν καιρό σε μία σκοτεινή σπηλιά ζούσε ένας μικρός νάνος που τον έλεγαν Χαουρα(Haurra)..Η σπηλιά του Χάουρα  ήταν υγρή και σκοτεινή αλλά αυτός μπορούσε να βλέπει το φως όταν έλουζε τη φύση γύρω του ή να ακούει τη μουσική του ποταμού που τραγουδούσε αλλά δεν έβλεπε και αφουγκραζόταν μόνο αυτά..Μπορούσε  και να ακούει από μακριά τις φωνές των ανθρώπων..Μα δεν έβγαινε έξω..Του άρεσε η σπηλιά του  και μάλιστα απλόχερα του έδινε και όλα τα καλούδια της φύσης, ακόμα και κει μέσα στο σκοτάδι ,για να μπορεί να μαγειρεύει και να τρώει..
Εκείνο που του άρεσε πολύ ήταν ότι μπορούσε να κοιμάται,να τρώει ,να γελάει να χοροπηδάει μόνος του..Φυσικά επειδή ήταν μόνος του δεν ήξερε τι σημαίνει να σου λέει κάποιος" κοιμήσου","φάε",παίξε"  ή "πάνε στη δουλειά"..Δεν τα ήξερε όλα αυτά....Οπότε ήταν ευτυχισμένος με αυτά που ήξερε και νόμιζε ότι έτσι ζούσαν όλα τα πλάσματα γύρω από τη σπηλιά του....
Και ο καιρός περνούσε και ο Χάουρα συνέχιζε να είναι ευτυχισμένος και να κάνει ό,τι έκανε κάθε μέρα.. ' Ελα όμως που κάποια στιγμή ο Χάουρα άρχσε να ακούει το ποτάμι καθώς κυλούσε να φωνάζει το όνομά του  και κάπου  κάπου μια γλυκιά φωνή σαν το θρόισμα του αέρα μέσα στα φύλλα (έτσι του φαινόταν) τον φώναζε επίσης..
_"Χάουρα ,Χάουρααααα ,που είσαι?Πότε θα έρθεις?Πότε θα σε δω?"
Ο Χάουρα άκουγε συχνά τη φωνή και μέρα με τη μέρα τον ξεσήκωνε..
_"Θα πάω"έλεγε τη μία ,μα την άλλη στιγμή  φοβόταν να αφήσει τη σπηλιά του.και κει που καθόταν να φάει  ΄ή να ξεκουραστεί από το παιχνίδι να σου πάλι η φωνή ξανάρχιζε να του μιλάει..
-"ΘΑ ΦΥΓΩ "έλεγε ,μα πάλι σκεφτόταν.."Χαζός είμαι να το κάνω?Ποιος ξέρει τι θα βρω εκεί έξω..
Όμως ό Χάουρα ,επειδή ήταν σαν όλους τους νάνους και τους ανθρώπους πολύ περίεργος, κάποια μέρα χωρίς να το σκεφτεί με μια δύναμη μεγάλη που ξαφνικά ένιωσε,παίρνει ελάχιστα πράγματα σε μια μικροσκοπική τσαντούλα και αρχίζει να τρέχει,να τρέχει να τρέχει.. Όσο έτρεχε τόσο δυνάμωνε η ταχύτητά του και τόσο έφτανε πιο γρήγορα στην είσοδο της σπηλιάς και όταν έφτασε σταμάτησε ένα λεπτό , παίρνει μια ανάσα και ,κάνει ένα σάλτο και...βρέθηκε έξω...
  Κοίταξε γύρω του και άρχισε να προχωράει μαγεμένος από όσα έβλεπε  μα όσο προχωρούσε τόσο άρχισε ο φόβος να τον κυριεύει...Όλα ήταν τόσο  μεγάλα,..Έκανε να αγγίξει τα κλαδιά ενός δέντρου αλλά δεν έφτανε ούτε τις ρίζες του..Έβαλε τα κλάματα"τι έκανα?"μονολογούσε συνέχεια καθώς καθόταν κάτω από το θεόρατο δέντρο.."Θέλω να πάω πίσω στη σπηλιά μου .Εκεί όλα τα ξέρω,όλα είναι τόσο γνώριμα.".
Μα κάτι άκουσε ..Κάτι τον φώναζε..Κάτι τον καλούσε..Ναι ήταν η φωνή..Εκείνη η φωνή που τον έκανε να βγει από τη σπηλιά του..Και η φωνή όλο πλησίαζε και πλησίαζε..
Σηκώθηκε επάνω,σκούπισε τα μάτια του και άρχισε να φωνάζει ¨εδώ, εδώ είμαι"
Δεν πρόλαβε να πει "εδώ είμαι "και άρχισε η γη να σείεται κάτω από τα πόδια του ενώ στο βάθος κάτι τεράστιο φαινόταν να σκεπάζει τον ήλιο..
-"Χάουρα,εσύ είσαι ο Χάουρα?είπε η φωνή που ο Χαουρα δεν μπορούσε να διακρίνει τι πλάσμα ήταν  καθαρά εξαιτίας του ΄΄ηλιου
_'ΝΑΙ "΄ψελισε μόνο κομπιάζοντας και έκανε ένα βήμα πίσω
Αλλά δεν πρόλαβε..Αυτό το τεράστιο πλάσμα που του έκρυβε τον ήλιο τον πήρε στα χέρια του και άρχισε να τον παίζει,να τον σφίγει ,να τον κρατάει σφιχτά.
_"Αχ Χαουρα πόσο ήθελα να σε γνωρίσω..Μη με φοβάσαι ,δεν θα σου κάνω κακό..Είχα μάθει για σένα πριν καιρό και όλοι μου έλεγαν ότι είσαι πολύ όμορφος και εγώ ήθελα να σε γνωρίσω και να μη σε αφήσω μόνο σου ξανά..Και δεν είχαν άδικο. Τώρα που σε είδα εγώ λέω ότι και λίγα λένε..."Έτσι όπως τον κρατούσε  όμως ο Χάουρα παρατήρησε πως αυτό το πλάσμα ήταν σχεδόν 6 φορές το μπόι το δικό του..Τεράστιο ,με μακριά μαλλιά και μύριζε πολύ όμορφα..Ένιωθε σιγουριά όπως στη σπηλιά του..Αυτό του έφερε τόση ηρεμία που η κούρασή του αμέσως έγινε γλυκιά και αποκοιμήθηκε εκεί στα χέρια του τεράστιου πλάσματος..
Όταν ξύπνησε φοβήθηκε..Γύρω του ήταν και άλλα πλάσματα τόσο τεράστια όσο αυτό που τον έφερε κάπου..Δεν ήξερε το μέρος μα ήταν σίγουρος πως ποτέ ξανά δεν θα έβρισκε τη σπηλιά του..Έβαλε πάλι τα κλάματα..Φοβόταν αυτά τα πλάσματα και πεινούσε..Πεινούσε πολύ..
-"Βάλτε του να φάει "ακούστηκε μια δυνατή φωνή..Σταμάτησε το κλάμα και κοίταξε το άλλο τεράστιο πλάσμα που ερχόταν προς το μέρος του..Αυτό δεν είχε μαλλιά μακριά,αλλά έχε πολύ κοντά κοντά μαλλιά  στο πρόσωπο..Γούρλωσε τα μάτια καθώς είδε το γίγαντα να απλώνει τα χέρια για να τον πιάσει και μετά έβγαλε μια τσιρίδα άλλο πράγμα..Δεν είχε τσιρίξει ποτέ του έτσι..
-"Δώστε του να φάει και αφήστε τον"είπε το πλάσμα και ως δια μαγείας όλοι εξαφανίστηκαν..Έμεινε μόνο αυτός..
_'Και τώρα Χάουρα οι δυό μας..Λοιπόν από εδώ και πέρα θα μείνεις μαζί μας..Θα μεγαλώσει μαζί μας..Δεν κάνει νάνοι σαν και σένα να μένουν μόνοι..Θα σε φροντίζουμε εμείς..Μην ανησυχείς για τίποτε
Τι να τολμούσε να πει κανείς σε έναν γίγαντα.Του λες όχι?
Και έτσι έμεινε μαζί τους.Η αλήθεια είναι τον φρόντιζαν αλλά πολλές φορές του έλεγαν και τον διέταζαν να πάει για ύπνο ή να φάει ό,τι του έβαζαν άσχετα αν αυτός δεν πεινούσε και αυτό θύμωνε τον Χάουρα..Κάποια στιγμή ο Χάουρα αρνήθηκε να φάει..
_"Δεν πεινάω "τους είπε  και άφησε το κουτάλι του κάτω
_¨τι είπες?του λέει ο μεγάλος γίγαντας που τον φώναζαν Αϊτα..Τ
- 'Τι είπες?"τον ξαναρώτησε.αλλά τώρα η φωνή του ήταν τόσο άγρια που κουνήθηκαν  τα δέντρα γύρω του και σηκώθηκε ένας αέρας ,μα τι αέρας.
-"Τέτοια ώρα τρώμε και θα φας θες δεν θες,άκουσες?Ατίθασε πνεύμα αντιλογίας..ΘΑ ΦΑΣ"και του έβαλε το φαγητό στο στόμα..
Ο Χάουρα έφαγε όλο το φαγητό του αλλά μέσα του ένιωσε κάτι να σπάει .να πονάει..Κάτι είχε αλλάξει και δεν ήξερε αν ήθελαν ο Αϊτα και η Άμα(έτσι έλεγαν τη γυναίκα) να είναι φίλοι μαζί του και να δεν ήξερε αν τον αγαπούσαν.
Αυτό συνεχίστηκε για πολλλλλλλύ καιρό..Εκεί που τον έπαιζαν και του γελούσαν μόλις έκανε κάτι που δεν τους άρεσε του φώναζαν ,τον έλεγαν χαζό,ανίκανο κουτό,ατίθασο ,εγωιστή,ότι δεν αγαπάει κανένα παρόλο που του έδωσαν τόσα..Και τότε ο Χάουρα που πλέον δεν τον έλεγαν έτσι αλλά οι γίγαντες τον ονόμασαν ξαφνικά  Σέμε -Αλάμπα ένιωθε μόνος, πολύ μόνος και η καρδούλα του γινόταν χίλια κομμάτια..Μα τι να τους πει?Ακούν οι γίγαντες έναν νάνο?Ναι μπορεί να ήταν λίγο ζωηρός αλλά έτσι ήταν ο Χάουρα έτσι είναι ο Σέμε- Αλάμπα και δεν το έκανε απο κακία..ΑΠΛΆ πολλές φορές δεν γνώριζε τι έπρεπε να κάνει και κανείς δεν του μιλούσε ήρεμα για να του δείξει..Μόνο του φώναζαν ,τον μάλωναν και τον πρόσβαλαν.,,
Τα χρόνια πέρασαν και ο Σέμε -Αλάμπα μεγάλωσε και όλως παραδόξως έγινε και αυτός γίγαντας(έφταιγαν οι τροφές των γιγάντων είχε πει ο γιατρός) και πλέον τον φώναζαν Αϊτονα ..'Ασπρισαν τα μαλλιά του έγινε γέρος  μα ποτέ ποτέ δεν ξέχασε τις ώρες που ο Αίτα και η Αμα του φώναζαν και ακόμα και τώρα που ήταν σε αυτή την ηλικία -είχε περάσει τα 90 χρόνια των ανθρώπων -αναρωτιόταν γιατί  δεν του μιλούσαν και δεν τον μάλωναν με αγάπη .Αναρωτιόταν  δεν του εξηγούσαν με καλό τρόπο ποιο είναι το καλό και ποιο το κακό,τι πρέπει να γίνεται και τι όχι..Στο κάτω κάτω το ίδιο αποτέλεσμα θα είχαν..Θα μεγάλωνε και θα μάθαινε..Με αγάπη όμως και όχι με φωνές που ακόμα τριβέλιζαν στο μυαλό του..Με αγάπη θα γινόταν ο ίδιος και ίσως ακόμα καλύτερος...
Στο κάτω κάτω η  '"Αμα"και ο "Αϊτα "ήταν η.... μαμά και ο μπαμπάς του και αυτός ήταν ο "Χάουρα "που σημαίνει "μωρό" ,που αργότερα έγινε "Σέμε -Αλαμπα" δηλαδή παιδί και τώρα έγινε  παππούς  για τα τα εγγόνια του ..Δηλαδή "Αιτόνα.."
Δεν ήθελε πολλά όταν άφησε τη σπηλιά του δηλαδή την κοιλίτσα της μαμάς του..Μόνο αγάπη ήθελε..Αγάπη..Ναι τον αγάπησαν πολύ..Τον πρόσεχαν η ΄Αμα και ο Αίτα αλλά γιατί έπρεπε να τον υποτιμούν όταν έκανε κάτι κακό?Στο κάτω κάτω παιδί ήταν ..Στα παιδιά ναι πρέπει να δείχνεις το δρόμο αλλά ποτέ προσβάλλοντάς τα..Μόνο με αγάπη και σταθερή φωνή..Αυτός ,όταν μεγάλωσε και παντρεύτηκε, ανέθρεψε τα παιδιά του έτσι όπως ήθελε να τον αναθρέψουν οι δικοί του γονείς..
_"Αϊτόνα, Αϊτόνα θα έρθεις να παίξουμε? "ακούστηκε μια φωνή που τον έβγαλε από τις ονειροπολήσεις του και ένα παιδικό χεράκι ,ένα νέο Σέμε Αλάμπα τον πήρε από το χέρι για να πάνε να παίξουνε.."Ευτυχώς έχω μεγαλώσει χωρίς προσβολές  τα δικά μου παιδιά "μονολόγησε χαμογελαστός"που και αυτά μεγάλωσαν έτσι τα δικά τους..Με αγάπη ..Με αγάπη τα μεγάλωσα,και όταν έκαναν κάτι που δεν έπρεπε ,προσπαθούσα μόνο τον τόνο της φωνής μου να ανεβάσω για να μη φοβηθούν όπως φοβόμουν εγώ.Δεν ήθελα  να  αισθανθούν ποτέ προσβεβλημένα .Ευτυχώς είπε  δυνατά και τράβηξε με το εγγονάκι του στις όχθες του ποταμού για να παίξουν με τις πέστροφες και τα ψάρια του..


Είμαι σίγουρη παιδιά ότι ο  Αιτόνα θα μεγαλώσει πολλλλλλά πολλλλλά παιδιά ακόμα και εγγόνια..Πολλά παιδιά με αγάπη χωρίς να τα προσβάλει..


ΒΑΣΚΙΚΑ
haura-=μωρό
seme-alaba =παιδι
Aϊta=μπαμπάς
Αma=μαμά
Aϊtona=παππούς

(απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή όλου του παραμυθιού και η χρήση του σε βιβλία χωρίς την έγγραφη άδειά μου κατι που θα ισχύει για καθε παραμύθι ή ταξιδιωτική εμπειρϊα αλλά και υλικό που έφτιαξα εγώ προσωπικά ή με τους μαθητές μου)..