ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ..

Είμαι από τους ανθρώπους που γνώρισαν πολλά μέρη στην Ελλάδα τόσο με τους γονείς μου και αργότερα με την οικογένειά μου αλλά πρόσφατα  με  τη δουλειά μου (τοποθετήσεις αλλά και εκδρομές με τα σχολεία) και τη γνώρισαν από κοντά..Ταξίδεψα σε μέρη που βρίσκονται κρυμμένα πίσω από βουνά ή σε μέρη που ο τουρισμός ακόμα δεν έχει αγγίξει..Όπου και να πήγα όμως κανένα μέρος δεν είναι καλύτερο από το άλλο..Όλα τα μέρη έχουν τη δική τους ομορφιά,το δικό τους άρωμα.τους δικούς τους ρυθμούς..Να ξεκινήσω από που όμως?
Ας ξεκινήσω από τα μέρη που έζησα..
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ..
Εζησα στο πανέμορφο Αργοστόλι ένα χρόνο διορισμένη εκεί ως αναπληρώτρια..
Το σπίτι μας ήταν πίσω από το θέατρο κοντά στο σχολείο που υπηρετούσα και από το μπαλκόνι μου απολάμβανα κάθε μέρα τη θάλασσα του κόλπου του Αργοστολίου αλλά όχι μόνο τότε..Τις νύχτες η ματιά μου έπεφτε στο φωταγωγημένο κόλπο και  στο μοναστήρι του Αη-Γιώργη και  κάποιες στιγμές μέσα στη δροσιά με τα μάτια της φαντασίας  έβλεπα  τον Άγιο να τρέχει να ημερέψει τη θάλασσα..
ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ..Νησί απαράμιλλης μυσταγωγίας...
Οι καθημερινές σχεδόν βόλτες μας  όταν δεν έβρεχε(γιατί τα νησιά του Ιονίου έχουν τις περισσότερες βροχές της Ελλάδας)μακρινές ..΄Έφταναν μέχρι το φανάρι των Αγίων Θεοδώρων και με τις ώρες καθόμασταν εκεί με τα παιδιά  -μικρά τότε -να απολαμβάνουμε τη θάλασσα που έσκαγε στους βράχους..Θυμάμαι το πρώτο μας μπάνιο ήταν την Πρωτομαγιά εκεί στο φανάρι και τολμώ να πω ότι είχαμε παγώσει.Γιατί το Ιόνιο δεν αστειεύεται..Είναι πάντα παγωμένο ακόμα και τους ζεστούς μήνες.

Για ψώνια κατεβαίναμε στο λιμάνι..Εκείνο που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι όλα τα μαγαζιά εστίασης ήταν στο κέντρο και όχι στην παραλία όπως στα μέρη μου ή στα υπόλοιπα νησιά που είχα επισκεφτεί  μέχρι τότε και για να πω την αλήθεια μου ερχόταν λίγο ..ανάποδα..Τόσα χρόνια στα παραθαλάσσια μέρη της Μακεδονίας (κυρίως Χαλκιδική και Πιερία)απολαμβάναμε έναν καφέ ή ένα θαλασσινό μεζέ δίπλα από τη θάλασσα και τώρα δεν την έβλεπα..Αλλά δεν μας χαλούσε..Την απολαμβάναμε από το μπαλκόνι μας εξάλλου κάθε μέρα..
Όταν είχαμε όρεξη για να γνωρίσουμε το νησί και να δουν τα παιδιά τον τόπο, παίρναμε το λεωφορείο και πηγαίναμε σε διάφορα μέρη του νησιού..Φαρακλάτα,Περατάτα,Τοματάτα( και πράγμα περίεργο τα χωριά της Κεφαλλονιάς έχουν τα περισσότερα την κατάληξη -τατα)και στην εκκλησία ,στο μοναστήρι του Αγίου Γερασίμου έξω από το Αργοστόλι που είναι και ο πολιούχος του νησιού..
Παρέα μας στο νησί ο Παύλος και η Μαρία..Κύπρια αυτή ,Κεφαλλονίτης ο άντρας της με τρία μεγάλα παιδιά ,ήταν η παρέα μας..Εκεί κάτω από τις  πορτοκαλιές  τους στην αυλή , άκουσα για πρώτη φορά μουσική που προερχόταν από  μια...χτένα και ένα αλουμινόχαρτο και ήταν ΥΠΕΡΟΧΗ . Εκεί πρωτοδοκίμασα παραδοσιακές κυπριακές συνταγές και γελούσα με τα αστεία του Παύλου.."Είμαστε γκουρλοί"μου λεγε ¨εμείς οι Κεφαλονίτες.ΠΡΟΣΕΧΕ δεν λέω μουρλοί λέω γκουρλοί..Αλλο πράμα είμαστε εμείς..'
ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙ οι νησιώτες αυτοί..Έβγαινες έξω σε κάποιο ταβερνάκι..Παρέκει μια παρέα μεγάλη και εκεί που τρώγανε αρπαζόντουσαν ,φωνάζανε ,εσύ έμενες με τη μπουκιά στο στόμα και έλεγες τώρα θα μαλώσουν και πριν προλάβεις να πεις κύμινο  γελούσαν και τραγουδούσαν κεφαλλονίτικες καντάδες..Άλλοι άνθρωποι..Τη χαίρονται τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της ..Δεν αφήνουν στιγμή χαμένοι.."Γκουρλοί "μα ωραίοι "γκουρλοί"..
 Το καλοκαίρι την τιμητική τους  είχαν και ΄έχουν οι παραλίες της Λάσσης ,του Ξι,του Άσσου,Φισκάρδου,Πόρου,Ληξουρίου,Μύρτου όπου εκεί δεν πας αν δεν ξέρεις καλό μπάνιο και δεν έχεις αντοχές γιατί τα ρεύματα είναι πολυ δυνατά
.Όλο το νησί ήταν πανέμορφο ..Επισκέψεις στο σπήλαιο της Δρογκαράτης,στη Σάμη(από εκεί παίρνεις το καράβι για Πατρα)στις Καταβόθρες, στα χωριά που είναι σκαρφαλωμένα στα βουνά της Κεφαλλονιάς ,στον Αίνο ψηλά εκεί στα δάση της μαύρης Ελάτης(προσπάθησαν κάποτε οι Ιταλοί να πάρουν δεντράκια για να ευδοκιμήσουν στην Ιταλία αλλά δεν αναπτύχθηκαν τα φυτά)και πάλι πίσω στο Αργοστόλι με χίλιες εικόνες αποτυπωμένες στο βάθος του μυαλού σου ..Και δεν λες ότι έζησες την Κεφαλλονιά αν δεν επισκεφτείς και το πανηγύρι στα Φραγκάτα και τα Βαλσαμάτα τον Αυγουστο..Τοτε γιορτάζεται η σοδειά της Ρομπόλα και άφθονο δωρεάν κρασί -που ρέει σαν ευχαριστήριο για την καλή σοδειά- συνοδεύει τους ήχους της μουσικής..Μπάλος,Διβαρίτικος έχουν την τιμητική τους αλλά και τραγούδια και χοροί από όλη την Ελλάδα γεμίζουν τον αέρα και σε προκαλούν να χορέψεις..Και ενώ νιώθεις την κούραση να σε τυλίγει ,τα πόδια σου αρνιούνται να σε υπακούσουν και μόνα τους σε τραβάνε στον κύκλο του χορού..
Νησί μαγικό που σου προσφέρει βέβαια και μια γεύση του τι εστί σεισμός αλλά μετά το πρώτο σοκ συνειδητοποιείς ότι δεν έχει κάτι να φοβηθείς γιατί όλα τα κτήρια -αντισεισμικά πια -αντέχουν σε μεγάλους  σεισμούς..Μάλιστα θυμάμαι ότι όταν πρωτοένιωσα σεισμό στο Αργοστόλι(αρχες Σεπτέμβρη μια μέρα πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς ) η μόνη που φοβήθηκα ήμουν εγώ ..Οι συνάδελφοί μου ατάραχοι συνέχισαν να πίνουν τον καφέ τους.Εκεί στον πρώτο σεισμό μάλιστα ένας πολύ καλός μας φίλος και συνάδελφος μου λέει αστειευόμενος.¨"Νες καφέ πίνεις?Εντάξει ..Από δω και πέρα θα πίνεις φραπέ ζεστό..Γιατί με το κούνημα οι καφέδες μας ,φραπέ γίνονται."
Αυτό ήταν..Από εκεί και πέρα δεν ξαναφοβήθηκα..Μάλιστα όταν έβλεπα κανένα να φοβάται -κυρίως τουρίστες-εγώ σαν πιο ψύχραιμη ,τους..καθησύχαζα..Να πούμε όμως και του στραβού το δίκιο εκείνη τη βοή του σεισμού δεν την ξεχνάς όσα χρόνια και να περάσουν..
Φεύγοντας από το νησί αφήσαμε πίσω μας φίλους ,φίλες και γνωστούς .Μας πόνεσε πολύ ο αποχωρισμός..Αλλά φεύγοντας πήραμε μαζί μας πέρα από τις αναμνήσεις και κάτι που το κουβαλούσαμε για πολλλλύ καιρό..Την προφορά..Μιλούσαμε ..τραγουδιστά..(Έτσι έλεγε η κόρη μου τρίτη Γυμνασίου τότε)και πραγματικά αυτή τη μουσικότητα είναι αδύνατο να μην την αποκτήσεις όταν ζεις με τους Κεφαλλονίτες.Χωρίς να το θες γίνεσαι ένα μαζί τους στο κέφι.στη ζωντάνια και παίρνεις μέρος στη χαρά της ζωής.Γιατί οι Κεφαλλονίτες ξέρουν να τη ζουν τη ζωή  και όταν φύγεις από εκεί παίρνεις πάντα ένα κομμάτι της "αρρώστιας τους "μαζί σου..Παίρνεις τη δύναμη και τη γνώση πως ό,τι σου ερχεται στη ζωή δεν μπορείς να το προσπεράσεις αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να το αφήσεις  να σε καταστρέψει .