Δεν
ξέρω πως περάσατε το Σαββατοκύριακό σας παιδιά -ελπίζω να ήταν χαλαρό και
ευχάριστο-αλλά το δικό μου ήταν γεμάτο..βιβλία..Αποφάσισα βλέπετε παιδιά να
βάλω μια τάξη στα βιβλία που έχω και να τα αρχειοθετήσω-και είναι ουκ
ολίγα- αλλά δεν τα κατάφερα..Όχι γιατί δεν είχα χρόνο αλλά γιατί χάθηκα
μέσα στις σελίδες τους..Ξέρετε ποσο λατρεύω να διαβάζω βιβλία ,πόσο μου αρεσει να χάνομαι στις σελίδες τους και πόσο πασχίζω να σας κάνω να τα αγαπήσετε και να ανοίξετε αυτό που όνομάζω "Πόρτα σε έναν παράλληλο κόσμο..."Σάββατο πρωί λοιπόν αποφάσισα να τακτοποιήσω τα βιβλία μου.. Έβγαλα από την ντουλάπα μερικές κούτες -μερικές γιατί πέρα απο το ότι δεν θα χωρούσαν τα βιβλία στο χώρο κάποιες έχω ακόμα κλειστές στην αποθήκη και επίσης αρκετά βιβλία τα έχω δανείσει σε φίλους.Τις μετέφερα στο σαλόνι ενώ μια μεγαλύτερη κούτα τηλεόρασης ,επίσης γεμάτη βιβλία, θα ήταν η τελευταία που ΘΑ άνοιγα..Στρογγυλοκάθισα στο πάτωμα και άρχισα την αρχειοθέτηση βάση είδους..Έτσι νόμιζα..Κούνια που με κούναγε παιδιά που θα έκανα δουλειά εγώ με τα βιβλία που έπεφταν στα χέρια μου..
Η πρώτη κούτα ήταν βιβλία αγορασμένα από το 1978 και μετά..Ήθελα να ξεκινήσω από τα εύκολα τρομάρα μου..
Καθώς έψαχνα λοιπόν η ματιά μου έπεσε στο πρώτο βιβλίο που διάβασα..Παιδικό ..Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χολγκερσον..Ένα βιβλίο με 400 σελίδες..Άρχισαν οι πρώτες αναμνήσεις..Με αυτό είχα ταξιδέψει πρώτη φορά στο μαγικό κόσμο της Λαπωνίας ,στη χαμένη πόλη,είχα μπει σε περιπέτειες παρέα με την΄Ακα την αγριόχηνα..Θυμήθηκα που το διάβαζα,πότε..Βλέπεις οι αναμνήσεις δένονται η μία με την άλλη..Το άφησα στην άκρη..Ακολούθησε το ιστορικό βιβλίο " Μπεν Χουρ" που μου αποκάλυψε την ιστορια των Ρωμαίων και τον πολιτισμό τους στα χρόνια του Ιησού.Μόνο που εδώ παρατήρησα και κάτι άλλο... Ότι το έχω ..διπλό..Το ένα μάλιστα είναι του 1969 η πρώτη εκδοση από τις εκδόσεις ΑΓΚΥΡΑ ενώ το άλλο η 5η το 1977..Συνέχισα να βγάζω βιβλία..Η Μπερλίνα (ενα βιβλίο για κορίτσια)τα ¨Μυστικά της Θάλασσας¨του Θέμου Ποταμιάνου,¨Μεγας Αλέξανδρος" , "Μυστικά του Βάλτου¨,όλα βιβλία που διάβαστηκαν στα πρώτα παιδικά μου χρόνια.. Μετα η ματιά μου πέφτει σε κάποια βιβλία που ίσως ήταν η πρώτη μου επαφή με την επανάσταση της εφηβικής ηλικίας..Ένα ζευγάρι φιλικό μου είχε φέρει δώρο στα δεκατα τέταρτα γενέθλιά μου το¨"Ακου Ανθρωπάκο"του Βιλχελμ Ραιχ..Ένα βιβλίο που ίσως μέ έβαλε για πρώτη φορά να σκεφτώ τον ανθρωπάκο που κουβαλάμε όλοι..(Ημουν σε μια ηλικία που ξεκινούσε η εφηβεία και κάθε τι "ψαγμένο"με έκανε να ψάχνομαι και γω..Και ο Βιλχελμ Ραιχ δεν είναι καθόλου εύκολος για τα παιδιά ) και το "ο Γλάρος Ιωνάθαν Λίβιγκστον"ένα βιβλίο που μου είχε ταιριάξει κουτί καθώς από παιδί λάτρευα την ελευθερία αλλά δεν ήξερα πως να τη διεκδικήσω σωστά και μέσα από τις σελίδες του ταυτίστηκα με τον γλάρο που αψηφούσε νόμους και νόρμες της δικής του κοινωνίας μαθαίνοντας από τα λάθη του και τις επιτυχίες του..Καθώς τα έβαζα πάλι στη θέση τους σκέφτηκα ότι ήταν βιβλία που πραγματικά επηρέασαν στην προσωπικότητά μου και τη διαμόρφωσαν σε εκείνη την ηλικία καθώς μου άνοιγαν τους δρόμους της σκέψης..
Το σπίτι γέμιζε βιβλία και ειλικρινά δεν με ένοιαζε.Ανακαλύπτα ξανά χαμένους θησαυρούς που δεν γίναν στάχτη και δεν έχασαν την αξία τους στο χρόνο..
Στην επόμενη κούτα που ανοίχτηκε χαμογέλασα..Πρώτο πρώτο "Ο βίος και η Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά" του Καζαντζάκη που μου θύμισε τόσα πολλά και το βιβλιο του "Ο Καπετάν Μιχάλης".Εξαιτίας της ανεξάρτητης φύσης του που διαμορφώθηκε μέσα στις χειρότερες ίσως καταστάσεις πολιτικές και κοινωνικές ο Καζαντζάκης κατάφερε να γίνει εκφραστής πολλών και κανένας δεν μπορεί να του αφαιρέσει ή να του προσάψει κάτι για τον λογοτεχνικό του λόγο..Λατρεύω τον Καζαντζάκη και οι φίλοι μου το ξέρουν καλά αυτό και πάντα σε κάθε -υποτίθεται -αρχειοθέτηση τα βάζω πάνω πάνω για να μην πάθουν κάτι..
Εκεί μέσα ήταν λοιπόν όλα τα βιβλία των νεανικών μου χρόνων..Τα ξεφύλλιζα λες και κρατούσα θησαυρό στα χέρια μου και έψαχνα σημάδια από εκείνη την εποχή..Το "Σήμα κινδύνου" και το "Λαθος" του Σαμαράκη μού τα έδωσε ο γιός μου στα χέρια ψάχνοντας και εκείνος να βρει κάτι που θα με κάνε να θυμηθώ στιγμέςαπό το παιδικό παρελθόν μου..Καθώς πήρα το "Σήμα κινδύνου" στα χέρια μου ,θυμήθηκα το θέμα των εξετασεων του 1984- αν θυμάμαι καλά- που ήταν παρμένο από αυτό το βιβλίο:"Όσο οι στέγες των ανθρώπων είναι κοντά τόσο οι ψυχές τους είναι μακρυά .."..Και μέσα από το βιβλίο κατάλαβα ότι δεν είχε άδικο ο Σαμαράκης....
Ψάχναμε συνεχώς..Βιβλία μικρά και μεγάλα,παλιά και νεότερα.. Για μεγαλύτερες ηλικίες αλλά και μικρές..Ζολά (Νανά),Coello (O Αλχημιστής,Έντεκα λεπτά),Κάφκα (ο Πύργος).¨Ενα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν' "Πολυάννα",Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες ","Ροβινσώνας Κρούσος" ."και άλλα λογοτεχνικά ,κοινωνικά ,ιστορικά,Θρησκευτικά....Χανόμασταν συνεχώς όλο και περισσότερο μέσα στον κόσμο τους και ούτε που πρόσεξα ότι τα βιβλία είχαν κάνει κατάληψη όχι μόνο στο πάτωμα αλλά και στους καναπέδες του σαλονιού και τα τραπεζάκια...Μύριζαν κλεισούρα αλλά δεν μας πείραζε..Ηταν βιβλία..Μια ολόκληρη πνευματική περιουσία..Τι να μας πειράξει?
Κάποτε μετά απο αρκετές ώρες η περιήγησή μας τελείωσε και μας άφησε γεμάτους από αναμνήσεις ..Μαζέψαμε ότι δεν θα διάβαζα και τα ξαναέβαλα στη θέση τους χωρίς αρχειοθέτηση δίνοντας υπόσχεση στον εαυτό μου ότι την επόμενη φορά θα το κάνω..Τώρα αν εσείς το πιστεύετε παιδιά ,επιτρέψτε μου να σας πω πως εγώ το θεωρώ αδύνατο να τα καταφέρω..Αλλά που θα πάει..Κάποτε θα γίνει..
