Μέσα στο πρόγραμμα "Συναισθήματα στον κύκλο" που κάνουμε φέτος με την τάξη μου αποφάσισα πριν λίγο καιρό να κάνω ένα μικρό πείραμα με τους μαθητές μου για τους μαθητές μου..
Πολλές φορές κατά τη διάρκεια συζητήσεων η κουβέντα μας γύριζε στο κατά πόσο μπορεί να επηρεαστεί κάποιος από το περιβάλλον του,από τους συμμαθητές ,από τη στάση κάποιων απέναντι σε ένα θέμα ή έναν άνθρωπο ,από μια μάζα ανθρώπων που μπορεί να απεχθάνεσαι τη συμπεριφορά τους αλλά να τους ακολουθήσεις με κλειστά τα μάτια χωρίς δεύτερη κουβέντα....Οι μαθητές μου υποστήριζαν ότι αυτό είναι αδύνατο και ότι ο καθένας έχει μυαλό να κρίνει αν πρέπει να ακολουθήσει κάποιον άλλο σε μια καλή ή κακή πράξη..ΕΠΡΕΠΕ λοιπόν να τους δείξω ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ και ότι κάλλιστα μπορείς να επηρεαστείς ακόμα και αν θεωρείσαι από τους σκεπτόμενους ανθρώπους..
Ένα πείραμα περίεργο που ήξερα όμως ότι θα επηρεάσει θετικά τα παιδιά στο να σκεφτούν όχι μία αλλά 2 φορές τι θα κάνουν πριν το κάνουν..
ΤΟ πείραμα ξεκίνησε ως εξής.: Ενημέρωσα τα παιδιά ότι θα παίξουμε ένα παιχνίδι και ότι κανένας δεν θα τραυματιστεί και αν νιώσει οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε άσχημα ,μπορεί να μου το πει να το σταματήσουμε..
Τα παιδιά συμφώνησαν και συνεχίσαμε..Ζήτησα από μία μαθήτριά μου ,να μείνει μέσα στην τάξη και οι υπόλοιποι βγήκαμε έξω από αυτή....Ζήτησα λοιπόν από αυτούς που είμασταν έξω να κάνουμε κάτι πολύ απλό..Να μπούμε στην τάξη και αφού καθίσουμε στις θέσεις μας να σταυρώσουμε τα χέρια στο στήθος μας (το ίδιο θα έκανα και γω) ..Το μάθημα θα συνεχιζόταν κανονικά μέχρι την ώρα που θα έπρεπε να φύγουμε..Τότε θα σηκωνόμασταν να ετοιμαστούμε αλλά και πάλι θα είχαμε όρθιοι τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος..΄Ετσι και έγινε.
Μπήκαμε μέσα ,σταυρώσαμε τα χέρια και συνεχίσαμε το μάθημα..Η μικρή όμως που έμεινε μέσα μας κοιτούσε απορώντας και μάλιστα ήταν αφηρημένη και χαμένη σε σκέψεις κάτι που το αποδείκνυαν οι εκφράσεις του πρόσωπό της..Λίγο πριν το κουδούνι χτυπήσει 2 σηκωθήκαμε όλοι από τις θέσεις μας..Τα χέρια εξακολουθούσαν να είναι σταυρωμένα..Η μικρή άρχισε να κοιτάζει πραγματικά απορημένη γύρω της,να ενώνει τις παλάμες της,να βρίσκεται σε αμηχανία..Μας κοιτούσε όλους έναν έναν..Εμείς εξακολουθούσαμε να μιλάμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα..Ξαφνικά σηκώνει τα χέρια της και τα σταυρώνει στο στήθος και εκείνη ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ ΧΑΛΑΡΩΣΕ..ΕΓΙΝΕ ΙΔΙΑ ΜΕ ΕΜΑΣ..ΔΕΝ ΞΕΧΩΡΙΖΕ
Εκεί το πείραμα έφτασε στο τέλος του..Ζήτησα να καθήσουν κάτω και ρώτησα τη μικρή μαθήτριά μου πως ένιωθε από την αρχή μέχρι το τέλος..
Η απάντησή της ήταν :
-"Ένιωθα περίεργα.΄Ηξερα ότι κάτι πάει στραβά..Δεν ήξερα όμως τι..'Ενιωσα αμήχανα όταν σηκωθήκατε όλοι και είχατε τα χέρια σταυρωμένα..Παρόλο που ήξερα ότι κάτι είχατε συμφωνήσει δεν ήξερα αν θέλατε να κάνω το ίδιο ή να μην κάνω..Αλλά για να έχετε όλοι τα χέρια, έτσι είπα , αυτό θα ναι το ΣΩΣΤΟ και το έκανα ..Ξέρω ότι δεν έπρεπε και ότι έπρεπε να είμαι ο εαυτός μου αλλά δεν μπόρεσα .΄Ηθελα να νιώσω καλά και για να είμαι έπρεπε να κάνω ότι και εσείς..Να σταυρώσω τα χέρια
ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ..ΤΟΥΣ ΕΞΗΓΗΣΑ ΤΟΤΕ ότι κάπως έτσι ξεκινάνε όλα..Ακολουθούμε κάποιον επειδή τον ακολουθεί μια ομάδα και δεν θέλουμε να διαφέρουμε και αν αυτός ο κάποιος μας πει να χτυπήσουμε κάποιον,ή να πηδήξουμε στο ποτάμι,ή να κάνουμε κάτι κακό ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ δεν θα κάνουμε αυτό που πρέπει..
Σε αυτό το σημείο οι μαθητές μου σταμάτησαν να μιλάνε..Μετά από μερικά δευτερόλεπτα όλα άρχισαν να με ρωτάνε τι πρέπει να κάνουν ,αν αυτό συμβαίνει και με τη βία στα σχολεία και στις ομάδες των παιδιών,αν μπορεί να σταματήσει και φυσικά το γιατί γίνεται αυτό..
Τους απάντησα αυτό που θα λεγε ο καθένας από εμάς..'Οτι οι πολλοί έχουν τη δύναμη να πείσουν τον ένα να τους ακολουθήσει και στο καλό και στο κακό ,ότι η βία στο δρόμο ειδικά από παιδιά έχει σχέση με την ομάδα που προσπαθεί να σε πείσει ότι έτσι είναι το σωστό και ότι για να το πετύχουν ακολουθούν ομαδικά μια συγκεκριμένη συμπεριφορά για να σε ¨χτυπήσουν στο αδύνατο σημείο" που είναι η αμφιβολία σου για τη δύναμή του μυαλού σου ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΟΥ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΣΤΟ κατά πόσο έχεις μέσα σου αναπτύξει τις άμυνες ελέγχου του εαυτού σου και των πράξεων σου..
Πραγματικά αυτό ήταν μάθημα για τα παιδιά..' Ένα μάθημα ζωής..ΤΩΡΑ προσπαθούν να απομονώσουν όσο μπορούν κακές συμπεριφορές,πολλές φορές τις αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά μαζί ή πάλι δεν ακολουθούν κάποιο συμμαθητή τους σε κάτι που κάνει μέσα στην ΄ταξη και που τους αποσπά(πχ,Να μιλήσουν με το διπλανό τους που τους μίλησε την ώρα που διδάσκω) γιατί απλά ξέρουν ότι θέλουν να προσέχουν τι κάνουμε στο μάθημα.
Σίγουρα είμαι δίπλα τους για να τα βοηθήσω γιατί ακόμα δεν μπορούν να το κάνουν σε πολλές περιπτώσεις μόνα τους ,αλλά όταν όλα πια ΗΔΗ γνωρίζουν ότι η δύναμη για το θετικό και το αρνητικό είναι στην ομάδα,στη μάζα ,στο σύνολο,αν τους εμφυσήσεις ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζουν ΚΆΘΕ ΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ , ότι θα πρέπει να σκέφτονται πάντα για ποιο λόγο κάνουν ότι κάνουν και αν αυτό που θα πράξουν συνάδει ΠΡΩΤΑ με τον χαρακτήρα τους και με αυτό που είναι το σωστό να γίνει ,τότε έχουμε κερδίσει κάτι..Την αρχή για να κάνεις τα παιδιά πραγματικά σκεπτόμενους πολίτες..
LinkWithin
