Λοιπόν παιδιά,έχω κάτι να σας πω..Πριν λίγες μέρες είχα μια, περίεργη να την πω ,παράξενη να την πω ,όπως και να την πω είχα μια επίσκεψη πολύ διαφορετική απο τις άλλες..
Το φεγγάράκι ήρθε ένα βράδυ στο σπίτι μου.ΝΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ήρθε σπίτι μου!!Τρύπωσε από το ανοιγμένο παράθυρο ,κάθησε δίπλα μου στο σαλόνι την ώρα που δούλευα και με κοιτούσε.Εγώ έμεινα έκπληκτη..Δεν βλέπεις κάθε μέρα το φεγγάρι να στρογγυλοκάθεται στην πολυθρόνα του σπιτιού σου!Περίμενε ένα λεπτό κοιτώντας με,κούνησε το κεφαλάκι του σαν σε χαιρετισμό με τον οποίο έλουσε το σπίτι στο φως και μου ζήτησε ένα ποτήρι νερό γιατί "ταξίδευα πολλές ώρες και διψάω"μου είπε ευγενικά .Εξακολουθούσα βέβαια να απορώ που με επισκέφθηκε νυχτιάτικα ,έκανα χίλιες δυο υποθέσεις ,(μαλλον πρέπει να έκανα και εκείνη την γκριμάτσα απορίας που κάνουμε γυρνώντας το κεφάλι και σουφρώνοντας τα χείλη αλλά αυτό δεν το θυμάμαι καλά)αλλά θυμάμαι ότι δεν του είπα τίποτα μέχρι να ξεκουραστεί και να ξεδιψάσει..Του έφερα λοιπόν το νερό ,κάθησα ξανά δίπλα του,έκλεισα το λαπτοπ και περίμενα να μου πει το λόγο της νυχτερινής του επίσκεψης
-"Θα απορείς που είμαι εδώ και τι κάνω καθισμένο στο σαλόνι σου "ξεκίνησε να μου λέει το φεγγαράκι
-"Ειναι λίγο παράξενο δεν νομίζεις?"του απάντησα και το κοίταξα με απορία τονίζοντας με έμφαση τη λέξη " παράξενο".
-"Εχεις δίκιο,αλλά να ,σκεφτόμουν εδώ και καιρό να πω σε κάποιον τις ιστορίες μου.Να πω όσα βλέπω κάθε μέρα τόσα χρόνια που γυρίζω στον ουρανό και αυτός ο κάποιος ή η κάποια που θα της ή του τα εξιστορήσω, να τα μεταφέρει στα μικρά παιδιά.'Εχω δει πολλά ξέρεις και παρόλο που με βλέπετε το βράδυ εγώ σας βλέπω και το πρωί..Είμαι κρυμμένο πίσω από ένα μεγάλο άσπρο σύννεφο και έτσι,επειδή δεν έχω δουλειές να κάνω μεχρι να έρθει η ώρα να εμφανιστώ ,κάθομαι και παρακολουθώ τον κόσμο..Το σκέφτηκα μια ,το σκέφτηκα δυο,το παρασκέφτηκα χίλιες δυο ,πήρα την απόφαση και να μαι.Θα με βοηθησεις λοιπον εσύ να πω τις ιστορίες μου στα παιδιά?"
Το σκέφτηκα για λίγα δευτερόλεπτα..Υπαρχει κανένας που θα λεγε όχι όταν το φεγγαράκι θα του έκανε την τιμή να τον επιλέξει για βοηθό του?δεν νομίζω.,
"Και βέβαια θα σε βοηθήσω "ηταν η άμεση απάντησή μου χωρίς να σκεφτώ τι μπορεί να συναντούσα παρακάτω..
-'Αχ σε ευχαριστώ,,Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι" μου είπε και αρχισε να χτυπάει παλαμάκια δέιχνοντας έμπρακτα τη χαρά του..
-"Ανοιξε το λοιπόν " μου λέει και μου δείχνει το λάπτοπ με εκείνο το περίεργο κοντόχοντρο χέρι του"΄Αντε ανοιξέ το να ξεκινήσουμε."
-"Από σήμερα θα ξεκινήσουμε?"Το ρώτησα εγώ γουρλώνοντας τα μάτια.."Δεν νομίζεις ότι είναι λιγο αργά?Πήγε 12 και αύριο πρέπει να σηκωθώ νωρίς , να πάω στο σχολείο και να κοιμ.." Δεν πρόλαβα να τελειώσω τη φράση μου και το έιδα να σηκώνεται..Ηταν πολλλλλύ ψηλό και ...χοντρούλικο..
-"Σήμερα σήμερα "μου είπε και σηκώθηκε απο τον καναπέ βάζοντας τα ασημοσκονισμένα χεράκια του στη στρογγυλη μέση του ..
- "Σήμερα σήμερα θα ξεκινήσουμε γιατί που ξέρω εγώ αν εσύ- επειδή είμαι και πολυλογούδικο-δεν την πέσεις για υπνο νωρίς αύριο ή κάνεις ότι κοιμάσαι για να μη με ακούσεις ε?Τα χω δει εγώ όλα αυτά.Δεν το διακινδυνεύω λοιπόν να φύγω.Στο κάτω κάτω κάθε μέρα κοιμάσαι αργά .Ε ,γιατί να μη ξεκινήσουμε λοιπόν από σήμερα?"ρώτησε και με κοίταξε με ένα βλέμμα που μου ράγισε την καρδιά..Μπορούσα να του αρνηθώ ?Τι νομίζετε,μπορούσα?Εδώ ένα τραγουδάκι παιδικό μπορεί να ακούω και κλαίω ,σε αυτά τα πελώρια ασημένια μάτια και με εκείνο το γλυκό παιχνιδιάρικο χαμόγελο πως θα μπορούστα να αντισταθώ ε?
-"Εντάξει λοιπόν..Ορίστε..Ανοίγω το λάπτοπ ,πάω στη δημιουργία κειμένου και νααααααααατο ...Είμαστε έτοιμοι φεγγαράκι μου. Λοιπόν ξεκινάμε.."αποκρίθηκα και περίμενα να μου υπαγορεύσει.
-"Θα σου πω λοιπόν γιατί είμαι εδώ και εσύ θα το μεταφερεις σε όόόόόόόλα τα παιδιά..Πρέπει να μάθουν κάτι που δεν το ξέρουν..Το εκμυστηρεύτηκα πρώτη φορά σε ένα φίλο μου,σε ένα πουλάκι..Ο σπουργίτης είναι απο τους καλύτερους φίλους μου το ξέρεις?Όχι δεν το ξέρεις και από που να το ξέρεις εσύ.."
Και ξαφνικά αρχίζει να μου λεει για το φίλο του,τις περιπέτειές του πάνω απο τη Σιβηρία ,για κάτι αρκούδες και έναν τάρανδο που γνώρισε ,και γω πια ήμουν βέβαιη ότι από εδώ και πέρα θα το μετάνιωνα που δέχτηκα να το βοηθήσω.Μονολογούσε επί 10 λεπτά ,(το πιστεύετε?),που αν το άφηνα και έπαιρνα κανένα υπνάκο χαμπάρι δεν θα με έπαιρνε..Το επανέφερε πίσω στην αρχική κουβέντα για το φίλο του το σπουργίτι ο χτύπος του ρολογιού που μετρούσε 12 τη νύχτα και συνέχισε απτόητος.. ".....και ένα βράδυ που λες ,εκεί που καθόμασταν και συζητούσαμε με ρώτησε ποια είναι η ουσία της δουλειάς μου.. Α!!!" ....διεκοψε για άλλη μια φορά ό,τι έλεγε ( πάνω παρακαλώ που χασμουριόμουνα έμεινα με το στόμα ανοιχτό σαν χάνος) και κόντεψα να πνιγώ όταν μου είπε και το καλό.."Να ξέρεις ,ότι αυτός ο φίλος μου ,ο σπουργίτης ντε,αυτός μου είπε να έρθω σε σένα, οπότε τα παράπονα για την πολυλογία μου σε αυτόν"..
Ε λοιπόν παιδιά,τώρα ήξερα ποιον θα κυνηγούσα με τη σφεντόνα..Το θέμα είνα πάλι ότι δεν έχω σφεντόνα ,αλλά θα βρω..
-"Ε με ακούς ή ταξιδεύεις και εσύ?Σου μιλάω "βροντοφώναξε το φεγγαράκι και με σκούντηξε.'Οταν είδε ότι γύρισα το κεφάλι μου πείστηκε ότι το ακούω και συνεχισε ακάθεκτο. "Του είπα λοιπόν του φίλου μου για ποιο λογο είμαι πάνω απο τη γη ,εκείνος με άκουσε αλλά δεν έχει ανθρώπινη φωνή για να το μεταφέρει στα παιδιά και έτσι μετά την υπόδειξή του να έρθω σε σένα ,να μαι..Ξεκινάμε λοιπόν τώρα που τα έμαθες όλα?"
-"Και δεν ξεκινάμε?" του λεω μέσα απο το χασμουρητό μου..
Καθησε λοιπόν αναπαυτικά στην πολυθρόνα και ξεκίνησε..Τα έγραψα όλα παιδιά..Ναι όλα..Για την πρώτη ιστορία του εννοείται..Διαβάστε λοιπόν παιδιά στο βιντεάκι τι μου είπε και να στε σίγουρα ότι απο εδώ και πέρα ο ύπνος σας δεν θα έχει πια άσχημα όνειρα..Διαβάστε και θα καταλάβετε..Μέχρι την επόμενη ιστορία του φεγγαριού ,ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΙΔΙΑ και ΟΝΕΙΡΑ ΓΛΥΚΑ
