Σήμερα πήγαμε άλλη μία εκδρομή..Αυτή τη φορά ακολουθήσαμε το μονοπάτι της Βασίλισσας Βεργίνας και φτάσαμε στο "ποτάμι των Γύφτων"στον Τριπόταμο..Μας συνόδεψε και ο υπεύθυνος των καινοτόμων προγραμμάτων κ.Κουρουζίδης Χάρης που τον τρελάναμε σχεδόν τρεις ώρες με τις ερωτήσεις μας ,τις απορίες,και τις φωνές μας..
Μαθαμε πολύ σημαντικές πληροφορίες για την πόλη μας,όπως ότι ο Τριπόταμος χύνεται στην τάφρο 66 όπου πια τα νερά της είναι μολυσμένα,μαθαμε να διακρίνουμε διάφορα φυτά της περιοχής,μαθαμε για το φιδόχορτο και το αρκουδοπούρναρο που κακώς το λέμε γκι γιατί το γκι είναι ένα παράσιτο φυτό που ζει από το αρκουδοπούρναρο και το καταστρέφει,φάγαμε βατόμουρα ,και μαζέψαμε μερικά για να τα φυτέψουμε στο σχολείο,μαζέψαμε φύλλα και χόρτα να τα δούμε κάτω απο το μικροσκόπιο,μάθαμε για τα ιζηματογενή πετρώματα καθώς είδαμε τέτοια στη διαδρομή μας ενώ μας είπε ο κ.Κουρουζίδης ότι η κήτη του ποταμού ήταν πολύ πιο ψηλά από ό,τι τη βλέπουμε τώρα,επισκευτήκαμε τη Χριστιανική συνοικία της Παναγίας Δεξιάς,μάθαμε για το υλικό με το οποίο έχτιζαν τα σπίτια τους και για ποιο λόγο χρησιμοποιούσαν τις κροκάλες και όχι το σχιστόλιθο στους δρόμους, και το τι είναι το "σαχνισί"(δωμάτιο που προεξέχει απο την τοιχοποιεία του σπιτιού) και το δωμάτιο αυτό ονομαζόταν έτσι απο το "νισι" που σημαίνει δωμάτιο και το "σάχης" που σημαίνει βασιλιάς. Δηλαδή "σαχνισί" = δωμάτιο του βασιλιά= σαλόνι,επίσημο δωμάτιο υποδοχής..Επίσης μάθαμε ότι η λεξη είναι Περσική..
Μας είπε ότι ο τρόπος με τον οποίο χτιζονται τα σπίτια μπορεί να ονομάζεται"Μακεδονική αρχιτεκτονική αλλα ονομάστηκε έτσι εξαιτίας της περιοχής και όχι του τρόπου ,καθώς ο τρόπος χτισίματος είναι συνοθύλευμα από διαφορες επιρροές όπως βουλγάρικες,σκοπιανές τουρκικές κλπ..
Επισκεφτήκαμε μια σπηλιά όπου βρίσκαν παλιά καταφύγιο οι Βεροιώτες ειδικά στον πόλεμο του 1940 κατά τις περιόδους αεροπορικών επιθέσεων ενώ μας μίλησε και για την επικοινωνία με στενά δρομάκια που είχαν οι σπηλιές μεταξύ τους..
Επίσης μάθαμε ότι ο πλάτανος στον οποίο κρέμασαν τον μητροπολίτη Αρσένιο οι Τούρκοι το 1430 είναι πια πανω από 800 χρόνια και το μάθαμε με ένα περίεργο τρόπο..Αγκαλιάσαμε το δέντρο..Καθε αγκαλιά αντιστοιχούσε σε 100 χρόνια ..Χρειαστηκαν 8 μαθήτριες για να τον αγκαλιάσουν..Φανταστικό ε?
