Ευέλικτη και ακόμα δεν αποφασίσαμε το θέμα που θα ακολουθήσουμε..Ετσι ήταν μια ευκαιρία για παιδαγωγικό παιχνίδι εκείνες τις ώρες..
Έγιναν 2 δραστηριότητες που πιστεύω ότι θα θυμούνται για πάντα τα παιδιά..Παρακάτω θα περιγράψω την πρώτη.
Είχε σχέση με τον έλεγχο που μπορεί να κάνουν οι άλλοι επάνω μας..
Η δραστηριότητα..
Ζήτησα από 2 μαθητές να βγουν έξω από την τάξη και ζήτησα από τους υπόλοιπους απλά να σηκωθούν όρθιοι και να σταυρώσουν τα χέρια τους..Δεν εξήγησα σε κανένα τίποτα..(Εξάλλου για μένα το παιδαγωγικό κομμάτι πετυχαίνει μετά τη δράση και μετά τη συζήτηση..)
Έτσι και έγινε..Τα παιδιά σηκώθηκαν και σταύρωσαν τα χέρια τους στο στήθος.. Ζητήσαμε από τους μαθητές που ήταν έξω να μπούν μέσα..Η συζήτηση ήταν ανάμεσά μας κανονική..Αλλά οι 2 μαθητές τα είχαν χαμένα..Νόμιζαν ότι κάτι έγινε ,κάτι λέγαμε για αυτούς προσπαθούσαν να καταλάβουν την όρθια στάση μας και να μπουν στο νόημα της ομάδας..Μετά από μερικά λεπτά οι 2 μαθητές έκαναν αυτό που θα κάναμε όλοι οι ανυποψίαστοι..Έδεσαν τα δάχτυλα των χεριών τους,σταύρωσαν τα χέρια τους η μαθήτρια μπροστά και ο μαθήτής πίσω από την πλάτη και άρχισαν να φέρονται σαν να μη συμβαίνει τίποτα γυρνώντας ανάμεσα στους συμμαθητές /τριες τους προσπαθώντας να ενταχθούν στην ομάδα αλλά και να καταλάβουν τι συμβαίνει, Σε αυτό το σημείο σταμάτησα τη δραστηριότητα.
Τους ζήτησα να καθίσουμε κάτω και ξεκίνησα με απλές ερωτήσεις στους 2 μαθητές: Πώς νιώσατε όταν μπήκατε στην τάξη(ομάδα)? Τι πιστέψατε?Τι σας έκανε να σταυρώσετε τα χέρια("Για να μη ξεχωρίζουμε "..Ήταν η απάντηση),τι συναισθήματα νιώσατε?("αδύναμοι μπροστά τους γιατί ξεχωρίζαμε" ήταν μια ακόμα απάντηση.)
Κατόπιν ρώτησα τους μαθητές που ήταν στην τάξη μέσα να μου πουν πως ένιωθαν οι ίδιοι που όλοι μαζί είχαν την ίδια στάση χωρίς να ξέρουν το γιατί(εγώ έδωσα το τι θα κάνουν) και πως ένιωθαν απέναντι στους συμμαθητές τους..Κάποιος κάποια στιγμή είπε την εξής φράση"Πολύ δυνατός κυρία..Ει χα τον έλεγχο.."Όταν τον ρώτησα ..Γιατί ?Μου απάντησε .."Γιατί ήμασταν πολλοί μαζί"..
Μετά που πήρα τις απαντήσεις προχωρήσαμε στην ουσία και στο στόχο της δραστηριότητας..Τους εξήγησα ότι σαν παιδιά που είναι δεν έχουν αναπτύξει άμυνες απέναντι σε άλλους που θα θελήσουν να τους εντάξουν σε μια ομάδα ή να τους περάσουν με το δικό τους τρόπο τη δική τους σκέψη..Ότι λόγω της μη ανεπτυγμένης ικανότητάς τους να κρίνουν ποιο είναι το σωστό και ποιο όχι εύκολα μπορούν να παρασυρθούν σε καταστάσεις που δεν βγάζουν σε καλό..Επίσης μέσα από κατάλληλες ερωτήσεις του είδους"Εντάξει τα έδεσες τα χέρια γιατί το έκαναν όλοι οι άλλοι,τίποτα δεν σου έλεγε όμως να μην το κάνεις? ένας μαθητής απάντησε "Ναι μια φωνή μου έλεγε ότι δεν πρέπει αλλά ένιωθα ότι αν δεν το έκανα θα με κοροϊδεύουν.." βγήκε στην επιφάνεια ότι τα παιδιά. πάνω από τον εαυτό τους, βάζουν την αποδοχή από την ομάδα των συνομηλίκων και αυτό είναι πάνω από τη δική τους κρίση και επιθυμία..
Που κατέληξε όλο αυτό?Στο να καταλάβουν πως αν ποτέ για οποιοδήποτε λόγο κάποιος τους ζητήσει να μπουν στην παρέα του,αν ποτέ κάποιος από τις παρέες τους τους πει ότι δεν είναι κακό να κάνουμε μια άλφα πράξη (παραβατική),να μην νιώσουν ένοχοι αν πουν όχι,αν ποτέ κάποιος τους ζητήσει ,ειδικά άγνωστος, να γίνουν μέλη σε μια οργανωμένη παρέα-ομάδα να το συζητήσουν κατευθείαν με τους γονείς τους και να μη δεχτούν και το ότι το να γίνεις όμοιος ή να κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι (ειδικά αν σε εμπλέκουν σε παραβατική συμπεριφορά) για να μη σε κοροϊδεύουν ή γιατί δεν θέλεις να σε απομονώσουν οι υπόλοιποι που θεωρείς φίλους,δεν είναι δείγμα λογικής αντίδρασης..
Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να λένε όχι εκεί που χρειάζεται..Απαιτείται δουλειά ..Τόσο στο σχολείο από το δάσκαλο ,όσο και στο σπίτι από τους γονείς..Και δεν είναι το "μη "που θα κάνει το παιδί να μην προβεί σε παραβατική συμπεριφορά αλλά το "Θα ταν καλό να σκεφτούμε τι μπορεί να συμβεί αν εσύ....."
LinkWithin
